آخرین وضعیت پرویز دوایی در بیمارستان

پرویز دوایی که در پی زمین خوردن در بیمارستانی در پراگ بستری شده، همچنان دوره نقاهت خود را در بیمارستان می‌گذراند. علی میرزائی، مدیرمسئول ماهنامه «نگاه نو» درباره آخرین وضعیت این نویسنده، مترجم و منتقد فیلم که سال‌هاست در پراگ (جمهوری چک) زندگی می‌کند، به ایسنا گفت: طی صحبتی که با همسرش داشتم، گفت زمانی که آقای دوائی زمین خورده از ناحیه سر دچار آسیب شده است. الان قادر به نوشتن نیست اما خطر رفع شده و دوره نقاهت را در بیمارستان می‌گذراند. فعلا در تلاش هستند که راه رفتنش به روال عادی برگردد. پرویز دوائی متولد سال ۱۳۱۴ در تهران است. او فارغ‌التحصیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان انگلیسی است و همین تسلط به زبان باعث شد که مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفت‌وگو برای دوبله فیلم‌ها باشد. با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقد فیلم شهرت پیدا کرد. از مجلاتی که دوائی با آن‌ها همکاری کرده می‌توان به «سپید و سیاه»، «فردوسی»، «رودکی»، «روشنفکر و سینما» و «نگین» اشاره کرد. آخرین مقاله‌اش در دوران زندگی در ایران را در سال ۱۳۵۳ در مجله «سپید و سیاه» با عنوان «خداحافظ رفقا» نوشت و برای یک دوره آموزشی به چکسلواکی رفت و ساکن پراگ شد. او همچنین از پایه‌گذاران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در کنار پرویز کلانتری، عباس کیارستمی، اکبر صادقی، نورالدین زرین‌کلک، سیروس طاهباز و خسرو سینایی است و مدتی هم دبیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان در سال‌های ۵۰ و ۵۲ بود. «باغ»، «بازگشت یکه‌سوار»، «سبز پری»، «ایستگاه آبشار»، «بلوار دل‌های شکسته»، «امشب در سینما ستاره»، «درخت ارغوان» (نامه‌هایی از پراگ)، «به خاطر باران» (نامه‌هایی از پراگ)، «روزی تو خواهی آمد» (نامه‌هایی از پراگ) و از «خیابان شکرچیان» (نامه‌هایی از پراگ) از جمله کتاب‌های تالیفی پرویز دوائی هستند او همچنین ترجمه کتاب‌های «تنهایی پرهیاهو» و «نی سحرآمیز و چند داستان دیگر» نوشته بهومیل هرابال، «سینما به روایت هیچکاک» از فرانسوا تروفو، «بچه هالیوود» زندگی‌نامه رابرت پریش، «سرگیجه» فیلمنامه ساموئل ای تیلور، «استلا» اثرجان دوهاتوگ، «۲۰۰۱: ادیسه فضایی» اثر آرتور سی. کلارک، «ذن در هنر نویسندگی» نوشته ری برادبری و «فن سناریو نویسی» نوشته یوجین ویل را در کارنامه خود دارد.