سینمای امروز ایران ترسو شده است

به گزارش فیلم‌نت نیوز مشاور رسانه‌ای فیلم  فصل باران‌های موسمی ، مجید برزگر با اشاره به اینکه در این فیلم قصه یک نوجوان را روایت می‌کند، افزود: باران‌های موسمی نوعی از باران هستند که یک باره می‌بارند و دیگر تکرار نمی‌شوند مانند سن بلوغ که همه ما فقط یک بار آن را تجربه می‌کنیم.

کارگردان فیلم فصل باران‌های موسمی با اشاره به اینکه هشت سال این فیلم اجازه نمایش نداشت،‌ گفت: این فیلم فقط یک بار آن هم در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و همان یک نمایش و ارتباطی که مخاطبین به آن گرفتند من را مصمم‌تر کرد به اینکه راهی که می‌روم.

مجید برزگر درباره مشکلات تولید اولین فیلم سینمایی‌اش توضیح داد: «بعد از سال‌ها فیلم ساختن در حوزه فیلم کوتاه و در سال‌های آخر تحصیل در فوق‌لیسانس فکر کردم فیلم اولم را بسازم. چند فیلم‎نامه نوشتم و در سال ۸۰ پروانه ساخت فیلم «مصائب مریم» را گرفتم. در آن زمان ما سینمای آنالوگ داشتیم و همه کنترل سینما در دستان دولت بود. بنیاد فارابی باید دوربین ۳۵ میلی‌متری و نگاتیو و چیزهای دیگر در اختیار فیلم‎سازان می‌گذاشت و طبیعتا فیلم باید با کمک آن‌ها ساخته می‌شد. فیلم‌نامه من به بنیاد فارابی رفت و با شدت و حدت هرچه تمام‌تر پروانه فیلم لغو شد. یادش به خیر مرحوم محمدرضا شریفی قرار بود فیلم‎بردار فیلم باشند.»

او ادامه داد: محمود اربابی و تیم فارابی آن وقت با جدیت و عصبانیت فیلم‌نامه را رد کردند. این فیلم مضمونی کاملا اجتماعی و شبیه آن فیلم‌هایی داشت که امروز خودم آن‌ها را دوست ندارم. در حال حاضر فکر می‌کنم خوب شد که این اتفاق افتاد. در آن وقت بیشتر از آن که ایده‌های کارگردانی داشته باشم، ذوق‌زده فیلم‎سازی بودم. وقتی این فیلم‎نامه رد شد، یکی دوسال سردرگم بودم. دیگر نه می‌توانستم به سمت فیلم کوتاه بروم و نه به نتیجه رسیده بودم که فیلم‎نامه دیگری بنویسم یا همان فیلم‌نامه را تصحیح کنم. این فرصت باعث شد که در سلایق‌ام، شیوه و نگاهم بازنگری کنم.

وی با تشکر از منوچهر شاهسواری به عنوان تهیه کننده این فیلم گفت: متاسفانه سینمای امروز به شدت ترسو شده و فضای نامطمئنی به وجود آمده و تهیه کنندگان دیگر در فیلم‌هایی این گونه سرمایه‌گذاری نمی‌کنند و من به نوعی شانس داشتم که افرادی همچون منوچهر شاهسواری، مجید آرمند و مجید مدرسی به عنوان تهیه کننده من را در ساخت فیلمم کمک کردند.

کارگردان فیلم پرویز افزود: روند سینمای ایران به سمتی رفته است که من با وجود آ‌نکه دوست دارم کارگردان باشم و تمرکزم بر روی این بخش باشد مجبور شدم برای کمک به ساخت فیلم‌های جوانان خودم نیز سمت تهیه‌کنندگی در بسیاری از فیلم‌ها را قبول کنم.

وی ادامه داد: امروز ریسک در سینمای ایران کم شده است و اکثر کسانی که در سینما قصد سرمایه‌گذاری و یا تهیه‌کنندگی دارند به دنبال این هستند که چه هنرپیشه‌ای در فیلم‌شان بازی می‌کند و چقدر این فیلم می‌فروشد و اصلا به خود فیلم نگاه نمی‌کنند.

کارگردان فیلم یک شهروند کاملا معمولی با تاکید بر اینکه تاریخ سینما نشان داده چه فیلم‌هایی ماندگار است، گفت: وقتی چرخه ساخت فیلم در سینما ناقص باشد همه اشکال سینما نیز ناقص می‌شود به همین دلیل امروز تهیه‌کننده‌ای پیدا نمی‌کنیم که از فیلم‌سازان جوان حمایت کنند و بخواهد فیلم‌هایی با تفکر و اندیشه اما ارزان تولید کند در حالی که پیش از این اینگونه نبود و بعضا سینماگرانی که آثار گیشه‌ای بازی می‌کردند خودشان در مقام تهیه کننده فیلم‌هایی تولید می‌کردند که ارزش سینمایی و فرهنگی خوبی داشت، مثلا فیلم طبیعت بی‌جان به کارگردانی سهراب شهید ثالث نمونه‌ای از این آثار است.

برزگر با اشاره به سیاست‌گذاری‌های مدیران برای سینما در هفتاد سال گذشته گفت: مشکل امروز سینمای ایران و نوع نگاهی که به آن وجود دارد مشکل امروز و دیروز نیست بلکه از بیش از هفت دهه پیش تلاش شده که نگاه‌ها و فکرها یکسان سازی شود و نگاه‌های متفاوت نادیده گرفته شود اما همیشه فیلمسازان یک مفری برای گفتن حرف خود پیدا کرده‌اند.

وی با اشاره به اینکه نباید دست از تلاش و ساخت فیلم در سینما برداشت، گفت: در دوره‌ای سینماگرانی توانستند آثاری بسازند که حتی تصور ساخت چنین آثاری برای ما بسیار سخت و دور از ذهن است اما امروز با کمک تکنولوژی ساخت فیلم بسیار آسان شده و کسی که قصد ساختن فیلم را داشته باشد راحت‌تر از گذشته می‌تواند اثر خود را بسازد.

برزگر ادامه د اد:‌البته نباید فراموش کنیم که هر چند تکنولوژی فیلم‌سازی را راحت کرده اما باعث شده کمیت فیلم‌ها افزایش پیدا کند و در همین کمیت نیز ما شاهد فیلم‌های ضعیفی هستیم که تولید می‌شود.

وی در پاسخ به سوالی پیرامون شکل تدوین فیلم‌هایش گفت: تلاش می‌کنم که در زمان تدوین فیلم به تماشاگر دروغ نگوید و یا به شکلی باشد که کمتر گفته شود.

حامد رجبی فیلم‌نامه نویس فیلم نیز با اشاره به همکاری خود با مجید برزگر گفت: همکاری در ساخت فیلم‌ باران‌های موسمی و همچنین سایر آثار مجید برزگر فقط به نوشتن فیلمنامه ختم نمی‌شد بلکه نوعی تجربه ساخت فیلم بود.

وی ادامه داد: امروز وقتی به گذشته نگاه می‌کنم می‌بینمم که این فیلم‌ها به نوعی نشانه دوره‌های فکری هستند وا ینکه در طول سال‌های گذشته ما چقدر تغییر کردیم و فکر ما به چه سمتی حرکت کرده است.

کارگردان فیلم پریدن از ارتفاع کم  با اشاره به نگاهی که امروز وزارت ارشاد و سازمان سینمایی به روند تولید فیلم‌ها دا رند، گفت: من فیلمنامه‌ای نوشتم و زمانی که به شورای پروانه ساخت ارائه دادم از من پرسیدند که این فیلم برای سینمای ایران چه آورده‌ای دارد و به دلیل آنکه از نظر آنها این فیلمنامه آورده نداشت فیلمنامه رد شد.

وی ادامه داد: امروز شورای پروانه ساخت فقط شورایی نیست که به فیلم‌ها مجوز می‌دهد و یا محل ممیزی نیست بلکه تبدیل به جایی شده که تعیین می‌کند فیلمسازان چگونه باید فکر کنند.

نوید لایقی‌مقدم درباره اولین تجربه‌های بازیگری‌اش عنوان کرد: حضور من در فیلم فصل باران‌های موسمی در سن ۱۶ سالگی اتفاق افتاد. سال دوم دبیرستان از رشته ریاضی به سمت نمایش گرایش پیدا کردم اما بعد از مدتی به خودم می‌گفتم چرا اتفاقی در عرصه تئاتر و سینما برای من نمی‌افتد؟ تا اینکه از دفتر بیژن میرباقری برای تله‌فیلمی بازیگر نوجوان می‌خواستند و من رفتم اما بنا به دلایلی پروسه ساختن فیلم کنسل شد. مدتی بعد با من تماس گرفته شد که آقای برزگر قرار است فیلمی بسازند. حضور در این فیلم تا به امروز شیرین‌ترین تجربه زندگی‌ام بوده وهرگز قابل فراموش کردن نیست.

 وی افزود :امروز دلم می‌خواهد تمام آن روزها را دوباره تجربه کنم. آن زمان آشنایی و سواد سینمایی زیادی نداشتم و نمی‌فهمیدم در چه بهشتی هستم. هر روز از هنرستان به دفتر می‌آمدم و در حدود دو ماه با برزگر و رجبی تمرین می‌کردم. آن‌ها فیلم‌نامه را به من دادند که بخوانم اما آن زمان تنها این موضوع که من همه جای این فیلم هستم، برایم جذاب بود. مجید برزگر تماشای فیلم‌های برادران داردن را به من پیشنهاد کرد و با این که آن‌ها را نمی‌فهمیدم اما فضای فیلم‌ها را دوست داشتم. امروز قدر آن تجربه‌های جذاب و شیرین را می‌فهمم.

محسن آزرم منتقد و مجری جلسه نیز  با اشارذه به نمایش زندگی مدرن و شهری در فیلم فصل باران‌های موسمی  گفت: در سال‌های اخیر در سینمای ایران ظاهرا تمام فیلم‌ها شهری هستند. دو سوم تولیدات سینمای ایران درباره تهران است و اکثر فیلم‌سازان تصور می‌کنند باید فیلم‌هایی درباره شهر بسازند اما در واقع بیشتر این فیلم‌ها شهری نیستند. یعنی تمام چیزهایی که باید در مناسبات شهری به آن‌ها توجه کنیم، در این فیلم‌ها دیده نمی‌شوند. سال‌ها طول کشید تا آن چیزی که اسمش را پرسه‌زنی می‌گذاریم، در سینمای ما شکل بگیرد. به یک معنی فیلم«فصل باران‌های موسمی» اولین فیلم در سینمای ایران است که مفهوم پرسه زنی، بطالت و مصرف‌گرایی را در زندگی مدرن و شهری وارد سینمای ایران کرد. مجید برزگر به جای آن که داستان خودش را در دل شهر روایت کند، به دل شهرکی مدرن می‌رود و تاکید بیشتری روی این جنبه از زندگی شهری دارد.

وی ادامه داد : اگر این فیلم در زمان خودش نمایش داده می‌شد، به طور قطع فیلمی مثل ۱۳ ساخته نمی‌شد. چون ممکن نبود یک کارگردان نسبتا جوان در سینمای داستانی فیلمی درباره یک نوجوان در شهرک اکباتان بسازد که مشکلاتی شبیه کارکتر این فیلم دارد و به طرز عجیب و غریبی مایه‌های داستانی و تصویری فیلم را شبیه فیلم‌های سینمای امریکا بکند.

فیلم فصل باران‌های موسمی به کارگردانی مجید برزگر هم اکنون در سینماهای گروه هنر و تجربه در حال اکران است.