محمود غفاری در گفت‌وگو با سینماسینما/ انگیزه‌ای برای ادامه شغلم ندارم

سینماسینما، علی پاکزاد – محمود غفاری کارگردان سینما گفت: «تصمیم گرفتم فیلمی در ایران بسازم که همین جا اکران شود. تمام خط قرمزهای ارشاد را هم رعایت کردم، اما متاسفانه فیلم من نمایش داده نشد و من تمام انگیزه‌هایم را در این شغل از دست داده‌ام.»

به گزارش سینماسینما، محمود غفاری اولین فیلم خود را با نام «شماره ۱۷ سهیلا» ساخت. این فیلم به تازگی توانسته جایزه بهترین فیلم جشنواره ژنو را کسب کند. نکته قابل توجه اینکه این فیلم بعد از گذشت دو سال هنوز شرایط اکران عمومی را به دست نیاورده است.

محمود غفاری کارگردان فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» درباره کسب جایزه بهترین فیلم جشنواره ژنو گفت: «به هر حال هر فستیوالی با توجه به موضوعاتی که مد نظر دارد فیلم های مختلف را می پذیرد و درباره آنها نظر می دهد. بخش فنی یا سینمایی هر فیلمی اولویت دارد. بعد از آن به بحث محتوا و مسائل دیگر دقت می کنند. البته این معیار در همه جای دنیا رعایت می شود. اما در ایران موضوع چیز دیگری است. اینجا در ابتدا نگاه می کنند که محتوای فیلم چیست و بعد درباره آن تصمیم می گیرند. معمولا یک فیلم باید سر و شکل متعادلی داشته باشد و بعد هر فستیوالی با توجه به محتوای مد نظر فیلم مورد علاقه خود را انتخاب کند.»

او ادامه داد:« جشنواره فیلم ژنو بخشی درباره زنان داشت. فیلم های دیگر من را در این بخش شرکت داده بودند. اما با دیدن «شماره ۱۷ سهیلا» تصمیم گرفتند که این فیلم در بخش اصلی نمایش داده شود. به هر حال خوشحالم که این فیلم در آن بخش اصلی نمایش داده شد و توانست جایزه بهترین فیلم را کسب کند.»

غفاری درباره مشکلات سینمای ایران گفت: «بزرگترین ویژگی که در سینمای دنیا دیده می شود استقلال آن است. دولت ها در امور سینماها دخالت نمی کنند. درست برعکس ایران که تا زمانی که فیلم اکران شود دولت کنترل می کند. بازار آزاد در خارج از کشور عاملی برای ارتقای سینمای آنها شده است. اینجا پول از سیستم دولتی وارد سینما می شود و تبدیل به رانت می شود و فساد عجیب و غریبی را به وجود می آورد. این فساد سیستماتیک در بخش اکران هم وجود دارد یعنی به صورت زنجیروار به هم پیوند خورده اند. به عنوان فیلمساز در هر مرحله ای دچار بی عدالتی می شوید به این دلیل که فساد وجود دارد. اما خارج از کشور فقط خود فیلم مهم است. فیلم هایی که از لحاظ روابط سینمایی در ایران ضعیف هستند در خارج از ایران در بازار آزاد دیده می شوند و مورد توجه هم قرار می گیرند.»

غفاری درباره حضور نداشتن در جشنواره ژنو گفت:«جشنواره من را دعوت کرده بود. اما به دلیل بی انگیزگی و عدم نمایش فیلم در ایران ترجیح دادم که حضور پیدا نکنم. شرایطی که امروز برای من به وجود آورده اند باعث شده تا بی میل و رمق باشم. فیلم های قبلی من در کشورهای مختلف دنیا اکران شده است در همین زمان یکی از فیلم هایم در فرانسه اکران است اما حتی درباره آن خبری هم منتشر نکردم ! چون دوست دارم فیلم هایم در ایران نمایش داده شود. خبرهای فیلم های من را ببینند که چه اتفاقی رخ دهد وقتی فیلم من اکران نمی شود چه انگیزه ای باقی می ماند. بعد از ساخت دو فیلم قبلی تصمیم گرفتم فیلمی در ایران بسازم که همین جا اکران شود. تمام خط قرمز های ارشاد را هم رعایت کردم اما متاسفانه فیلم من نمایش داده نشد و من تمام انگیزه هایم را در این شغل از دست داده ام. اگر قرار است مجوز نمایش به من ندهند همان بهتر که بروم خارج از کشور فیلم بسازم. شش ماه فقط برای مجوز پروانه نمایش و پروانه ساخت صبر کردم. بعد پای چپ فیلمنامه و گوش راستش را کوتاه کردند و بریدند. دیگر انگیزه ای برای ادامه این شغل ندارم.»

کارگردان «شماره ۱۷ سهیلا» درباره هزینه های ساخت فیلم گفت: «تمام پول این فیلم از هزینه های شخصی تامین شده است و تا زمانی که پول این فیلم برنگردد فیلم دیگری نخواهم ساخت اصلا مگر می شود پول این فیلم بر نگردد و من فیلم دیگری بسازم؟ آینده حرفه ای من در گرو نمایش فیلم است. پخش کننده فیلم آقای سعید خانی است که چند روز قبل در جشنواره جهانی با هم دیدار داشتیم. صحبت هایی هم داشتیم آقای خانی گفت قرار بود اکران دوم نوروزی داشته باشیم که این اتفاق صورت نگرفت. جالب اینکه فیلم «آن سوی ابرها» ساخته آقای مجیدی به صورت کاملا غیر قانونی قرار است که اکران شود. این فیلم باید شش ماه در نوبت بماند اما نماند و قرار است که اکران شود. من به آقای خانی خوشبین هستم امیدوارم تصور درستی هم داشته باشم. اخرین خبر هم قرار شد که فیلم ماه رمضان اکران شود. تمام انرژی و تلاش من این است که فیلمم اکران شود. اگر این اتفاق نیفتد کلا از ساختار این سیستم ناامید خواهم شد. این آخرین بی عدالتی در حق من خواهم بود.»

محمود غفاری درباره موضوع فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» گفت:«ما درباره شرایط جنسی یک نسلی صحبت می کنیم که آموزشهای لازم را ندیده اند و دچار مشکل هستند. بحرانی که در آینده حتما آن را در جامعه حس خواهیم کرد. اگر فیلمی با این مضمون را نمایش نمی دهند دیگر من باید چه فیلمی بسازم که نمایش دهند. ما درباره مساله روز و دغدغه جامعه صحبت کردیم. سئوال من این است وضعیت و بحران جوانان ما مهم است یا موضوع داعش چرا به داخل توجه نمی کنیم. بحران جنسی در بین جوانان مهم نیست؟ عدم توجه به کدام یک از این موضوعات باعث فروپاشی می شود؟»