فقط جلوه‌های ویژه «بیست و یک‌ روز بعد» نامزد شده که ناقص است!

آی سینما:‌ نشست پرسش و پاسخ فیلم «بیست و یک‌روز بعد» که در روز پایانی جشنواره با سالن پر نمایش درآمد، بلافاصاله پس از اکران فیلم در کاخ جشنواره برگزار شد. این نشست با انتقادعوامل این فیلم به خصوص کارگردان و تهیه‌کننده فیلم همراه و دقایقی نیز وارد حاشیه‌ شد. این کارگردان فیلم اولی با توجه به اتفاقاتی که در جشنواره برای فیلم‌های اول افتاد ادغام بخش نگاه نو با بخش مسابقه را قطعا اشتباه دانست. با توجه به این‌که این فیلم فقط در رشته جلوه‌های ویژه نامزد دریافت سیمرغ شده بود کارگردان جلوه‌های ویژه این فیلم را تنها بخش ناقص آن دانست!

در این نشست در کنار محمدرضا خردمندان کارگردان و محمدرضا شفاه تهیه‌کننده فیلم، ساره بیات، مهدی قربانی و حسین شریفی از بازیگران و احسان ثقفی فیلم‌نامه نویس، علیرضا برازنده مدیر فیلم‌برداری و محمود موسوی‌نژاد صداگذار، از عوامل «بیست و یک‌روزبعد» حضور داشتند.

خردمندان در ابتدای این نشست با اشاره به این‌که انتظار چنین جمعیتی را در سالن نداشته است از حاضران در نشست و تماشاچیان فیلم تشکر کرد و گفت: «در این روزهایی که برج میلاد تقریبا بعد از اعلام نامزدها نیمه تعطیل است و روز گذشته هم که سر زدم با چنین وضعیتی روبرو شدم فکر نمی‌کردم برای تماشای فیلم بیایید. من را هیجان‌زده و خوشحال کردید. یک سری حرف‌ها آماده کرده بودم که حالم آنقدر خوب است که ترجیح می‌دهم نگویم.»

او درباره روند تولید این فیلم نیز این‌طور گفت: «ایده این فیلم سه سال و نیم پیش در داروخانه 13 آبان به ذهن من رسید. وقتی خودم درگیر ماراتن بیست و یک‌ روز بعد بودم، در نهایت تبدیل به ایده کلی فیلم‌نامه شد و بعد که کمی روی متن کار کردم از احسان ثقفی خواستم برای این طرح کمکم کند. خیلی زود با آن ارتباط برقرار کرد و مسئله‌اش شد که این موضوع باعث شد زود دغدغه‌های مشترک پیدا کنیم. در این سه سال فیلم‌‌نامه هفت بار بازنویسی شد و یک بار هم در زمان پیش‌تولید بنا بر اقتضائات کار یک بار دیگر فیلم‌نامه بازنویسی شد که با این حساب در نهایت هشت بار بازنویسی شد.»

شریفی بازیگر نوجوان با توجه به دیالوگ فیلم با لهجه جنوبی گفت: «شما خیلی آدم‌های خوشبختی هستید که توانستید فیلمی را ببینید که داوران هیچ‌وقت ندیدند.»

شفاه تهیه‌کننده نیز با اشاره به این‌که 10 روز سخت را به انتظار نمایش فیلم «بیست و یک‌روز بعد» در کاخ جشنواره نشسته است، از حضور مخاطبان هنگام نمایش این فیلم تشکر کرد و گفت: «فکر می‌کنم حالا که فیلم را دیدید تایید می‌کنید که آرا و نامزدهای انتخاب شده هیات داوران به علاوه اشکالاتی که تا امروز به آن‌ها می‌گرفتید اشکالات جدیدی هم دارند. به نظرم از این موضوع نگذرید من که نمی‌گذرم.»

یکی از خبرنگاران در این نشست مدعی شد 100 نفر مهمان از سوی سازندگان هنگام نمایش فیلم در کاخ جشنواره حضور داشته‌اند که تهیه‌کننده به هماهنگ شدن تنها 36 نفر اشاره کرد.

همچنین علیرضا برازنده در پاسخ به نحوه فیلم‌برداری این فیلم این‌طور توضیح داد: «هر سکانسی که داشتیم در پیش‌تولید درباره آن صحبت شده بود و خردمندان ایده‌های دقیقی درباره آن داشت که من به عنوان فیلم‌بردار تنها آن‌ ایده‌ها را ویرایش می‌کردم. سازندگان فیلم به من اعتماد کردند و توانستیم آن نظرات را بسازیم. در تمام صحنه‌های فیلم شما صحنه‌ای را نمی‌بینید که ایستا باشد، همیشه دوربین در حال حرکت بود. این اینرسی و حرکت را خردمندان از من می‌خواست و به خاطر ریتمی بود که برای فیلم تعریف کرده بود و آن‌را در فیلم‌برداری و تدوین فیلم می‌بینیم.»

این فیلم‌بردار همچنین در ادامه صحبت‌هایش به استفاده از لنز اسکوپ برای فیلم‌برداری این فیلم اشاره کرد. به گفته او این اتفاق به این دلیل افتاده بود که اطلاعات تصویر و چیدمان آن در طول قرار داشت.

ثقفی نیز با اشاره به این‌که در کار تنبلی می‌کند و به همین دلیل کار کردن با او سخت است از حضورش در این فیلم ابراز خوشحالی کرد و گفت: «آقای شفاه به 10 روز انتظار اشاره کردند اما من دو سال است که منتظرم تا بتوانم تخیلات ذهنی‌ام را ببینم و فکر می‌کنم باید یک مقدار از فیلم فاصله بگیریم تا جدی‌تر بتوان درباره آن صحبت کرد.»

خردمندان در ادامه این نشست با این توضیح که در فیلم حدود 40 لوکیشن دیده می‌شود و برخی از این لوکیشن‌ها شخصیت دارند، درباره پرداختن به شخصیت مادر گفت:‌ »قهرمان داستان مرتضی بود. فیلم‌های بسیاری درباره سرطان ساخته شده است، نمی‌خواستیم بیش از اندازه به این موضوع و غم و غصه در قالب آن بپردازیم و بیشتر بر شخصیت فعال و پویا و حتی حماسی مرتضی فکوس کرده بودیم.»

در ادامه سید محمود موسوی‌نژاد، صداگذار این فیلم با انتقاد از وضعیت کیفیت صدا در برج میلاد به این موضوع اشاره کرد که یک ساعت قبل از نمایش هر فیلم در کاخ جشنواره باید صدای آن تنظیم شود که این اتفاق در سالن‌های دیگر نمی‌افتد. صحبت‌های او با پاسخ رضا اسدی مسئول بخش فنی جشنواره مواجه شد که به گفته او امسال همه فیلم‌ها با کیفیت D نمایش داده شده‌اند.

کارگردان «بیست و یک‌روز بعد» در ادامه، در پاسخ به این‌که فیلم شبیه فیلم‌های کودک و نوجوان دهه شصت است، گفت: «منکر این نیستم که فیلم به لحاظ حال و هوا شباهت‌هایی با آن فیلم‌ها دارد، من فیلم‌های مجیدی را دوست دارم و ممکن است از آن تاثیر گرفته باشم؛ اما فیلم کهنه‌ای نیست و کاملا شرایط روز را مطرح می‌کند. البته مسئله فیلم کمی فراتر از کودک و نوجوان است. این فیلم را با اقشار مختلفی در سینماها دیده‌ایم و 95 درصد تماشاگران با آن ارتباط برقرار می‌کردند و کمتر در سالن‌ها نوجوان می‌دیدم. ما فیلم را با نگاه کودک و نوجوان نساخته‌ایم، فیلم ملودرامی اجتماعی است که از منظر یک نوجوان روایت شده است. شاید وجه تمایز فیلم ما و آقای مجیدی همین است. ضمن این‌که فیلم می‌تواند برای مخاطبان نوجوان نیز جذاب باشد.»

او همچنین ساره بیات را تنها گزینه این فیلم دانست و ادامه داد: «خانم بیات فیلم‌نامه را خیلی دوست داشت و با تمام وجود سرصحنه آمد و بسیار استرس داشت که نقش را دربیاورد. نقش متفاوتی بود و خیلی تلاش کرد نقش را همان‌طور که ما می‌خواستیم بازی کند. حتی زمانی که آفیش نداشت هم سرصحنه می‌ماند و مثل خیلی از بازیگران که فیلم را رها می‌کنند آن‌را بعد از ساخت رها نکرد.» او پایان داستان را نیز اشاره به این موضوع دانست که اراده برای حل مشکلات به هر چیزی پیروز می‌شود.

شفاه تهیه‌کننده این فیلم نیز با اشاره به گفت‌وگوهای عوامل فیلم در اعتراض به نامزدهای جشنواره فیلم فجر، درباره همکاری حوزه هنری با این فیلم این‌طور توضیح داد: «من به عنوان کسی که با حوزه هنری کار کرده است می‌گویم ریش و قیچی دست ما بود. فیلم‌نامه ما یک «واو» هم تغییر نکرد. نه از ظرف من به عنوان تهیه‌کننده برای ثقفی و خردمندان و نه از طرف حوزه هنری برای من به عنوان تهیه‌کننده. البته جلسات متعددی با حوزه هنری داشتیم، این را هم بگویم که خیلی‌ها به حوزه هنری می‌گفتند فیلم‌نامه این فیلم تلخ است آن‌را نساز. فکر می‌کنم اگر سازمان‌های فرهنگی دیگر بودند عقب می‌کشیدند. به هر حال این فیلم تیغ دو دم بود که می‌توانست به شدت تلخ باشد یا چیزی باشد که الان هست.» البته او به این‌که تسویه با عوامل فیلم تا پایان سال طول خواهد کشید از تلاش‌های محمدرضا مویینی تدوینگر فیلم نیز بسیار تشکر کرد و او را پدر فیلم دانست.

خردمندان در ادامه این نشست به این موضوع اشاره کرد که او و تهیه‌کننده فیلم بارها از مسئولان درباره نمایش این فیلم که اولین فیلم در آرای مردمی است، دو روز بعد از اعلام نامزدها سوال کرده‌اند که هیچ پاسخی از آن‌ها دریافت نکرده‌اند: «این سوال را باید دبیر جشنواره و آن کسی که کنداکتور را تنظیم کرده و این حماسه را آفریده است توضیح دهند که پاسخی نداده‌اند. البته من تعمدی در این موضوع می‌دیدم و ضربه آخر را هم به ما در داوری جشنواره زدند.»

او همچنین با اشاره به این‌که فیلم سالم است و صحنه‌های مبتذل ندارد و به خوبی با مخاطبان در سینماهای مردمی جشنواره ارتباط برقرار کرده است، از مسئولان جشنواره پرسید: «آیا این فیلم شایستگی نامزد شدن در هیچ رشته‌ای را نداشت؟ به جز رشته جلوه‌های ویژه که ناقص مانده بود! چون وقت کم آورده بودیم و باید فیلم را به جشنواره می‌رساندیم و با هم قرار گذاشته‌ایم که این بخش را کامل کنیم. هنوز منتظر پاسخ هستیم و اگر فیلم را دیده‌اند آیا فیلم در هیچ بخشی لیاقت نامزدی نداشت؟»

خردمندان در پاسخ به این‌که با توجه به اتفاقاتی که در جشنواره افتاد آیا از نظر او ادغام بخش نگاه نو و مسابقه کار درستی بوده است یا خیر؟ گفت: «در ابتدا این اتفاق به نظرم خوب بود. حتی تدبیری بود تا فیلم‌اولی‌ها با فیلم‌سازان با سابقه‌تر رقابت کنند، در واقع قرار نیست زحمات فیلم اولی‌ها نادیده گرفته شود و حتما یک تدبیری وجود دارد. وقتی من تلاش می‌کنم و با یک فیلم‌نامه خوب می‌آیم و تمام عوامل ما با جان و دل آمده‌اند و بازخورهای خوب گرفته‌اند و این‌قدر نادیده گرفته می‌شود؛ الان که روز آخر است فکر می‌کنم این ادغام با این شیوه غلط داوری کاملا غلط است.»

پس از این اتفاقات ساره بیات در این نشست از کارت دعوت به مراسم تجلیل از نامزدها که با عنوان «کارت کاندیدا» برای او فرستاده شده بود رونمایی کرد.

دقایق در این نشست به موضوع تابعیت دوگانه داوران جشنواره اختصاص داشت که شفاه تهیه‌کننده فیلم در این‌باره گفت: «تابعیت مضاغف یک انتخاب شخصی است و این موضوع به ما ربطی ندارد، اما یک نکته‌ای هست آن‌هم این‌که من اعتقاد دارم این فیلم به شدت ایرانی است و بر طبق الگویی که همیشه دوستش داشتیم ساخته شده. ارزش عمیقی که در چنین آثاری وجود دارد نیاز به علاقه ایرانی دارد. این فیلم فهم کسی را می‌خواهد که تابعیت ایرانی برایش کافی است.»

خردمندان نیز در آخرین پرسش با توجه به نشانه شناسی‌هایی که درباره فیلم انجام شد، گفت: «ما نمی‌توانیم از ترس نشانه‌شناسی‌هایی که می‌شود در واقعیت دست ببریم و آرم روی قطار را برداریم و به جای پرچم ایران پرچم فرانسه را بگذاریم. آن آرم روی همه قطارها هست.» به گفته ثقفی نیز وقتی فیلمی اصلا تکه‌پرانی‌های سیاسی ندارد نمی‌توان از صحنه پایانی آن چنین برداشت‌هایی کرد.

9413