مهمان مامان

(۱۳۸۲)

در آستانه ی ورود مهمانان، مادر دستپاچه و نگران است. با وجود تلاش او برای آماده کردن شرایط، وضعیت آشفته ای حاکم است. هنوز پدر نیامده و هر لحظه ممکن است خواهرزاده ی مادر و نوعروسش سر برسند. دقایقی پس از ورود پدر (یدالله)، مهمانان سر می رسند و این تازه آغاز ماجراست. یدالله خاطرات خصوصی زندگی اش را بدون ملاحظه برای عروس و داماد بازگو می کند و اصرار او بر ماندن مهمانان، مادر را کلافه کرده، چون در خانه وسایل پذیرایی وجود ندارد. امیر ـ پسر کوچک خانواده ـ که برای جا به جا کردن ماشین پسرخاله بیرون رفته، دیر می کند و خبر می رسد که مسافر سوار کرده است! صدیقه، زن حامله ای است در همسایگی آن ها، پس از دور ریختن مواد مخدر شوهر معتادش یوسف کتک سختی از او می خورد و پسرخاله که مادر مدام او را «جناب سرهنگ» خطاب می کند، با یوسف درگیر می شود.پس از آن، یدالله برای سرگرم کردن مهمانان از خاطرات گذشته اش می گوید و با آن ها مشغول تماشای فیلم می شود. با ماندنی شدن مهمانان، اضطراب مادر برای تهیه ی شام بیش تر و بیش تر می شود. بنابراین همه ی ساکنان خانه به تکاپو می افتند. اهمیت مرغ در سفره برای مادر حیاتی است، ولی مش مریم (یکی از همسایه ها) دلش نمی آید یکی از جوجه هایش را برای تأمین شام به کشتن بدهد. پس امیر به همراه دوستش، از مغازه ی پدر او مخفیانه مرغ و ماهی برمی دارد، ولی سر بزنگاه پدر می رسد و پسرش را تنبیه می کند و امیر ناکام به خانه برمی گردد. یوسف که پدر و مادر ثروتمندی دارد، به همراه امیر به خانه ی پدری اش می رود و در میان پرسش های دائمی پدر و نفرین های پی در پی مادر که معتقد است صدیقه پسرش را معتاد کرده، از یخچال آن ها انواع مواد خوراکی مورد نیاز را بر می دارد و بازمی گردند. پس از این که همسایگان دیگر هم تا سر حد امکان مواد مورد نیاز شام ایده آل مادر را تهیه می کنند، پدر دوست امیر نیز پشیمان می شود و مرغ و ماهی ها را به در خانه ی آن ها می آورد. عاقبت شام آماده می شود و همه ی ساکنان خانه بر سر سفره می نشینند. پس از صرف شام، مهمانان که آماده ی رفتن هستند با اصرار ابلهانه ی یدالله برای ماندن پا سست می کنند و مادر که دیگر در آستانه ی جنون قرار گرفته از حال می رود. او را به بیمارستان می برند و استراحت مطلق برایش تجویز می شود. پس از بازگشت، عروس و داماد را برای خواب در اباقی جداگانه جای می دهند. همسایه ها هم به خانه هایشان می روند و چراغ ها یک به یک خاموش می شودند.

جوایز و افتخارات

۱۳۸۲ - بهترین فیلم   در بین المللی فیلم فجر،

۱۳۸۲ -  بهترین فیلم در بین المللی فیلم فجر،

۱۳۸۳ - نقش دوم مرد   در جشن سینمای ایران،

۱۳۸۳ - بهترین طراحی هنری  در جشن سینمای ایران،

۱۳۸۲ - بهترین فیلم   در بین المللی فیلم فجر،

۱۳۸۲ - بهترین فیلم   در بین المللی فیلم فجر،

۱۳۸۲ -  بهترین فیلم در بین المللی فیلم فجر،

۱۳۸۳ - نقش دوم مرد   در جشن سینمای ایران،

۱۳۸۳ - بهترین طراحی هنری  در جشن سینمای ایران