گفت‌وگو با «سرهنگ علیفر»؛ من سبک گزارشگری فوتبال را عوض کردم

علیرضا علیفر همواره به واسطه استفاده از کلمات متفاوت در گزارش های خود مورد توجه قرار داشته و سوژه های زیادی هم به تولیدکنندگان دابسمش می دهد. در روزهای پایانی سال گذشته با این گزارشگر فوتبال دقایقی همراه شدیم که ماحصل گفتگوی ما با علیفر را در ادامه می خوانید.

اگر قرار بود یک تیم فوتبال ۹ نفره را ارنج کنید، سیستم شما چطور بود؟

- یک نفر که درون دروازه است. من از ۳ مدافع استفاده می کردم که قطعا در یک خط بودند! ۳ هافبک می گذاشتم، یک نفر پشت مهاجم و یک نفر هم فوروارد.

اگر به شما بگویند که یا باید در تیم تان دفاع خطی داشته باشید یا هر چه در زندگی دارید، بدهید؛ کدام را انتخاب می کنید؟

- اگر اجبار باشد که دفاع خطی را می چینم. به هر حال گاهی اوقات آدم در زندگی مجبور است سلیقه خودش را اعمال نکند. اگر مرا در مربیگری مجبور کنند با دفاع خطی تیمم را می چینم اما هم قبل و هم بعد از بازی می گویم که مرا مجبور کرده اند.

چرا وقتی یک صحنه حساس پیش می آید، شما از «ووووووع» در گزارش تان استفاده می کنید؟

- طبیعتا در محوطه جریمه همواره هیجان فوتبال بالاست. هر گزارشگری هم برای انتقال این هیجان سبک خاص خودش را دارد. من نسبت به عکس العمل مخاطب گزارشم را قطع می کنم و گاهی اوقات هم لازم است که از «و» به صورت طولانی استفاده کنم. این سبک من است و مورد توجه مردم هم بوده است. من باعث شدم دیگر گزارش فوتبال از آن حالت قدیمی و خشک بیرون بیاید! شما اگر فوتبال را بدون گزارشگر و با صدای استادیوم پخش کنید خیلی بهتر از بعضی گزارش هاست.

اگر پنالتی مشابه مسی – سوارز و رضاییان – طارمی را در بازی که شما گزارشگر بودید رخ می داد، چگونه گزارش می کردید؟

- به نظرم این تاکتیک خیلی زیبا و جذاب است، بنابراین اگر گزارش با من بود خیلی تعریف و تمجید می کردم. البته اگر مربی باشم هیچ وقت چنین نوع پنالتی را پیشنهاد نمی کردم، بلکه یک نفر در بازی که ۲ گل جلو بودیم، دنبال آقای گلی بود.

وقتی در خیابان یک هوادار را می بینید، پیش خودتان می گویید که این کاش فلان سوال را از شما نپرسید؟

- قبلا این طور بود که مردم به سمت ما می آمدند، صحبت می کردند و امضا می گرفتند اما الان همه دنبال عکس گرفتن هستند. فرصت برای حرف زدن در خیابان با مردم ندارم اما از هیچ سوالی هم نمی ترسم.

بعد از ماجرای «امیر دولاب» باز هم از ویکی پدیا استفاده می کنید؟

- بله. هنوز این کار را می کنم. شما از هر چیزی که می خواهید در اینترنت اطلاعات بگیرید، مجبورید سراغ ویکی پدیا بروید. مثلا وقتی می خواهید بدانید «ابراهیم تاتلیس» چند ساله است، از ویکی پدیا کمک می گیرید. این موضوع فقط به ورزش و فوتبال ختم نمی شود. البته بعد از آن ماجرا دیگر فقط به ویکی پدیا اطمینان نمی کنم و از چند سایت دیگر هم اطلاعات می گیرم.

تا به حال شده حسرت بخورید که چرا جای فلان فرد نیستید؟

- من هیچ وقت زیاده خواه نبودم و به خاطر همین آرزو نکردم جای کسی باشم. زندگی بقیه آدم ها هم مثل برف از دور قشنگ است. برف از صفحه تلویزیون زیباست اما وقتی خودتان زیر آن باشید، گرفتار می شوید. هر فرد موفقی هم مشکلات خاص خودش را دارد.

خاطره ای دارید که هر وقت یادتان بیفتد بخندید؟

- این زمین خوردن های آدم ها در برف و باران خنده ام می اندازد و خودم هم چند باری گرفتارش شده ام.

آن موقع که سرهنگ نیروی انتظامی بودید، اگر کسی مثل حالا از صحبت های شما سوژه طنز می گرفت، چگونه با او برخورد می کردید؟

- من بیشتر در دورانی که سرهنگ راهنمایی و رانندگی بودم، سعی می کردم در خیابان نباشم و در بخش اداری فعالیت می کردم. با مردم خیلی خوب رفتار می کردم و آنها هم چون کارشان گیر بود، با ادب و خوب جواب مرا می دادند!

اگر بخواهید گزارشگران را ارنج کنید، کدام نفرات ترکیب دفاع خطی تان را تشکیل می دهند؟

- نمی توانم اسم کسی را بیاورم. به هر حال این افرادی که الان گزارشگر فوتبال هستند، از میان ۱۰۰ هزار نفر داوطلب این کار انتخاب شدند و هیچ کدام لایق دفاع خطی نیستند!تا به حال شده برای اینکه دابسمش جالبی تولید شود، از واژه های عجیبی در گزارش تان استفاده کنید؟

- من برای دابسمش ساختن کار نمی کنم. من با ۲۲ سال سابقه، قدیمی ترین گزارشگر فوتبال ایران هستم و شهرت و محبوبیت زیادی دارم. این کارها برای کسانی است که تازه آمدند و می خواهند مطرح شوند. اگر از من دابسمش می سازند به خاطر جرأتی است که دارم و هیچ کس ندارد. بارها تنبیه شدم اما باز هم این کار را می کنم.
منبع:‌ روزنامه قانون