هایکوهای سینمایی آبادان در آتش

محمد حسین صفری

هنوز هم می سوزد آبادان در پاتک نیروهای خودی به درون شهر. دشمن، در آنسوی مرزها نیست نشسته است در سایه سار نخلستان های تشنه در این سوی اروند چشم دوخته است به اهل خانه ای که تاریخ زندگانی اش را با آتش نوشته اند. هنوز هم می سوزد آبادان در پاتک نیروهای خودی به درون شهر . اینک اما، دشمن نه از جنس آنی که در جنگ های جهانی یا در جنگی هشت ساله شناخته ایم که از جنس خودمان است با زبانی که زبان ما را می فهمد و کلامی که با الفبای آب و نان ما یکسان است نشسته است در خنکای بادی مصنوعی در قلب پایتخت سیر از محصولات چهارفصل کشاورزانی که از آتش گذشته اند هدف قرار داده است سرزمین نخل و مقاومت و عشق را با خمپاره های آب گلوله های نفت موشک های دوربرد فقر و فلاکت و نکبت و ترکش هایی که پاک نمی شوند از شانه های نحیف دیوارهای شهر. هنوز هم می سوزد آبادان در پاتک نیروهای خودی به درون شهر. دشمن، رسیده است از تهران بی هول و هراس از مقاومت مردان سنگر گرفته است پشت پالایشگاه آب را بسته است روی تشنگی مردمی که برای خاطر آب و نمک نفت و گاز خاک و شرف جنگیده اند. هنوز هم می سوزد آبادان در پاتک نیروهای خودی به درون شهر. می گویند: زمین دهان باز کرده است جایی در جنوبی ترین نقطه از ایران جهان آرا برگشته است با یارانی که نه دست بر شانه دارند نه پای بر زمین به آبیاری نخلستان هایی رفته است که در جنگ های قبیله ای در میان حاکمان وقت سالهاست در کمای قحطی و غبار و تشنگی و فقر بی سر مانده اند . آری، هنوز هم می سوزد قلب نیم سوز آبادان چشم های مصنوعی خرمشهر دستهای تاول زده ی اهواز در پاتک نیروهای خودی با گراهای ممتد مردانی که در تهران نشسته اند به تجارت آب و نفت مشغول در استخرهای پر شده از آب های معدنی قراردادهای ننگین تاریخی را امضا می زنند که نگاشته خواهد شد در خاطرات کودکانی که پدرهایشان را نمی شناسند. و در این سوی از مرزها کنار اروند کودکان می سوزند در خشکنای سخت آغوش دردمند هامون دختران می میرند و روی شانه های لرزان خزر مردان به آتش کشیده می شوند. نه از کربلای پنج خبری هست نه از دشمنی که به آفتاب تابیده بر دشت های ما در قلمروی که سرشار از فراوانی ست تجاوزی کرده باشد . هنوز هم می سوزد آبادان در نشئگی تجارتخانه هایی که دختران آب و آتش را در کافه های عربی به سرو نشسته اند برای برادرانی که هوس بازی شان عالمگیر شده است برادران هم زبانی که از جنس ما نیستند از جنس ما نبوده اند از جنس الفبای سارا در باران آمد و بابا را با یک عصای سفید در باران آورد دارا هم با یک سبد گلوله به خانه آمد برادرم با قمقمه هایی که در کوله اش بود آب آورد و خواهرم برای آنکه نخلستان نجیب عاشقی اش از درد نبودن آب نمیرد با سرباز دشمن رفت. پدرم راست می گفت پدرم که مروارید چشمهای درخشانش را در بازی تاج و تخت برای برادرانش باخته بود می گفت اینها اصلا برادر نبوده اند. هنوز هم می سوزد آبادان در پاتک نیروهای خودی به قلب هزار ایرانی . برای شاعران سینمای ایران ۱ آفیش کرده است برنامه ریز بازیگری را که مرده است . ۲ پول می خواهد برای روزهایی که آف خورده است بازیگر جوان . ۳ پشت سر هم حرف می زنند در تمام طول سریال عوامل بیکار . ۴ به جان هم انداخته است آدم های روزمزد فیلم را تهیه کننده ی خرده پا . ۵ خودکشی می کند از دست کارگردان نویسنده ای که بسیار احساسی است . ۶ برش می زند اشک های مصنوعی زن را تدوینگر در گورستان . ۷ شکایت کرده است نویسنده ی جوان برای خاطر طرحی که به باد داده است کارگردان . ۸ دکوپاژ می کند کارگردان صحنه ی دیدار را زیر درختان زیتون . ۹ دور می شود از مرد پس از هر کات دختر جوان . ۱۰ خواستگاری می کند قهرمان از دختری که برای خاطر آن جنگیده است زیر بارانی مصنوعی . ۱۱ تمام مزرعه را فریاد می کشد به اشارت کارگردان دخترک روستایی در هر برداشت . ۱۲ تشریح می کند صحنه را برای هنرور پیر کارگردانی که فیلم اول خود را کلید زده است . ۱۳ در برگه ی روزانه ی آفیش کسی ندیده است نام حقیقی هنروران را . ۱۴ فرو پاشیده اند نظام عادی حیات خانواده ی  روستایی را عوامل تولید فیلم . ۱۵ تمام روز را نشسته اند در صحنه در انتظار بازیگری که خاموش کرده است تلفن همراهش را تمام افراد گروه.

نوشته هایکوهای سینمایی آبادان در آتش اولین بار در بانی‌فیلم پدیدار شد.