عدم صیانت خانه سینما و مدیران سینمایی از شأن سینماگران پیشکسوت/ خانه ای که از آن اموات تشییع می شوند!

نادر طریقت مستندی با عنوان "درخشش" ساخت که بسیاری از مصاحبه شوندگان آن به رحمت ایزدی پیوستند. در این فیلم شکوه و شکایت ستارگان سابق سینما را می بینیم که با بیماری و دوری از سینما و بیکاری و بی توجهی مسئولین روبرو هستند و چقدر ناراحت کننده!

مرحوم بوتیمار : نامه نوشتم به ارشاد تقاضا کردم برای کار. زنگ زدن گفتن می تونی کار کنی ولی اتفاقی نیافتاد!

مرحوم اسکندری بازیگر نقش های منفی : بعضیا رو گنده شون می کنن. لقب استاد و دکتر  و .. می دن ولی بقیه دارن از فقر می میرند. فقط بلدند جشن بگیرند. ده میلیون می دن به خواننده مو بلند ولی به ما توجه نمی کنند. نمی تونم گدایی کنم. اکثر هم دوره ای های ما بیکارند.
و ...

قطعه هنرمندان از بس جا ندارد مرحوم غیاث آبادی را نتوانستند در آنجا خاک کنند. یعنی در مورد قطعه هنرمندان بهشت زهرا هم فعلا فکری نشده است.

گویا بسته شدن خانه سینما در دو سال به نفع اکثریت سینماگران شد و شاهد رسیدگی های مستقیم دولت وقت به همه اعضای نیازمند صنوف بودیم. در مقابل قرار بود با بازگشایی خانه سینما و قانونی شدن اصناف صیانت از هنرمندان وضعیت رسمی به خود بگیرد و از وظایف دولت و حکومت شود ولی حالا که باز شده دوباره هیچ توجهی نمی شود!

مدیر عاملش یا فیلم می سازد و یا اموراتی از سازمان سینمایی را بر گردن دارد و یا دبیری جشنواره جهانی بر عهده می گیرد! گویا همه مشکل اصناف حل شده که با فراغ بال به همه این مسائل می رسد . مدیر قبلی هم که چه در زمان مدیریت و چه غیر آن سریال و فیلم خودش را می ساخت و می سازد و این وسط همه محکومند جز کسانی که در نتیجه کوخ نشینی همین زحمت کشان واقعی سینما شاه نشین شده اند!

سال ۸۸ قرار بود جشن خانه سینما با بودجه ای میلیاردی برگزار شود و چون اتفاق مورد نظر نیفتاد جشن منتفی شد. همان زمان در مقاله ای نوشتم که به جای خرج کردن های میلیاردی بیهوده و تبلیغاتی، سیستمی طراحی کنید و برای دوران پیری  و مشکلات معیشتی هنرمندان کشور برنامه ای داشته باشید. نبود گوش شنوا .
چه شده که درگذشت اهالی سینما که بعضا از روی فشار های زندگی و مشکلات معیشتی روی می دهد به راحتی ندیده انگاشته می شود و مدیران نیز تنها به ابراز تاسف بسنده می کنند. صرفا یک عکس یادگاری و یک تسلیت و نهایتا تشییع جنازه ای از مقابل خانه سینما!

در سینمایی که رییس خانه اش راضی نمی شود با بودجه های کم فیلم بسازد آیا می توان امید این را داشت که به طبقه پایین جامعه سینما توجهی شود!؟ چه بسا خیلی از این هنرمندان با کمی توجه و قدرشناسی و اندکی مستمری بگیری، بدون منت سالیان بیشتری می توانستند ادامه حیات دهند. آیا مسئولیت چنین شرایطی جز بر دوش خانه سینما و مدیران سینمایی است!