جاهایی از شدت اشک نمی‌توانستم از ویزور دوربین نگاه کنم

به گزارش ایسنا، مراسم تجلیل از ۳۵ سال تلاش رضا برجی در عرصه عکاسی و سینمای مستند همراه رونمایی از مستند او با نام «عکاس صلح» عصر امروز (چهارم مهرماه) در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، بهزاد تیمورپور - رئیس فرهنگسرای رسانه - اظهار کرد: یکی از افتخارهای ما، برگزاری این مراسم است. برجی نمونه یک فرد بسیجی، مجاهد و آتش به اختیار است. ما برای پیشبرد اهداف فرهنگی، به افراد آتش‌ به اختیار مانند او نیاز داریم.

محسن مومنی - رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی - نیز در سخنانی گفت: سابقه آشنایی من و رضا برجی، به ۳۰ سال پیش بازمی‌گردد و این زمان، یک عمر محسوب می‌شود. او ویژگی‌هایی دارد که دوست‌داشتنی‌اش می‌کند. برجی همه ارزش‌ها را مانند مرام، معرفت، اخلاص و فداکاری دارد و کامل است.

او ادامه داد: می‌خواهم درباره وجه رسانه‌ای او صحبت کنم؛ رضا برجی یک سردار یا سرباز رسانه‌ای است. او در عرصه‌ای که کار می‌کند، باید بتواند در لحظه، تصمیم درستی بگیرد. او در بیش از ۲۰ جنگ و بحران حضور داشته است و از نخستین کسانی بوده که هر جا کسی مظلوم واقع می‌شد، آنجا حضور پیدا می‌کرد و ندای مظلومیت او را فریاد می‌زد.

مومنی اظهار کرد: با همه شعارهایی که داده می‌شود، ما به وجه رسانه‌ای بی‌اعتنا هستیم و برعکس ما، نظام سلطه همه لشگر رسانه‌ای خود را در برابر جبهه مقاومت قرار داده است. ما در میدان نبرد، زحمت می‌کشیم، اما پس از آن در قانع کردن مردم، ناتوان هستیم. لازم است برای هر اقدام سیاسی، اقتصادی و نظامی‌مان، پیوست رسانه‌ای داشته باشیم.

رئیس حوزه هنری گفت: برجی و امثال او، ما را متوجه دارایی‌های‌مان می‌کنند و متوجه می‌شویم که در جهان گسترده، آدم‌های ناتوانی نیستیم. محبان اهل بیت (ع) و شیعیان، دارایی‌های ما در عرصه رسانه هستند.

او بیان کرد: افرادی مانند برجی، به مکان‌هایی می‌روند که شاید دیپلمات‌های ما به آنجا نروند. آن‌ها دیده‌بان‌هایی صادق برای انقلاب هستند و حرف‌شان سند است. آن‌ها سفیران انقلاب اسلامی و گوش و چشم و زبان ما هستند و عمق استراتژی ما را مشخص می‌کنند.

مومنی تاکید کرد: ما برای این‌که جبهه توانمند رسانه‌ای داشته باشیم، باید از همه توانایی‌های‌مان استفاده کنیم.

در بخش بعدی این مراسم، بخشی از مستند ۳۰ دقیقه‌ای رضا برجی با نام «عکاس صلح» که به کارگردانی سیداحمد معصومی ساخته شده است، به‌نمایش درآمد.

در این فیلم، افرادی مانند ابوالقاسم طالبی، اسماعیل براری، ناصر شفق و اعضای خانواده رضا برجی، درباره این عکاس و مستندساز صحبت می‌کنند.

سپس حمیدرضا شکارسری - شاعر - با بیان این‌که هنر، دغدغه جاودانی دارد، گفت: عکس و فیلم مستند، مدیاهایی هستند که مستقیم به واقعیت نزدیک‌اند. من تمام‌قد جلوی برجی تعظیم می‌کنم که بی‌واسطه به واقعیت نزدیک می‌شود.

این شاعر سپس برای حاضران چند بیت شعر خواند.

بخش بعدی این مراسم، به تجلیل از رضا برجی اختصاص داشت که با حضور مسوولان حاضر در مراسم و خانواده او برگزار شد. سازمان سینمایی، فرهنگسرای رسانه، حوزه هنری، موسسه هنرمندان پیشکسوت و انجمن بوسنی و هرزگوین از جمله سازمان‌ها و ارگان‌هایی بودند که به این عکاس و مستندساز، هدایایی دادند.

در ادامه، رضا برجی نیز گفت: من یک تصویربردار و عکاس هستم. شاید قلمی بزنم و رسمی بکشم. الان نمی‌دانم آنچه باید می‌بودم، هستم یا نه. آقا مرتضی آوینی به من گفت، همیشه کوله‌ات را خالی کن تا بالا بروی. من مفهوم این جمله را تا وقتی فیلم «لعل بدخشان» را ساختم، احساس نکردم. من در جریان ساخت این فیلم، مجروح شدم.

این مستندساز با بیان بخشی از خاطره ساخت و پخش این فیلم در تلویزیون، اظهار کرد: هنگامی که من برای ساخت این فیلم به سفر می‌رفتم، مرتضی آوینی شهید شده بود و در حال برگرداندن پیکر او بودند و من نتوانستم در مراسم خاکسپاری‌اش شرکت کنم.

در طول ساخت این فیلم، پای من از شش جا شکست. آن زمان اصلا فکر نمی‌کردم برای این تصویرها چه اتفاقی خواهد افتاد.

او در بخش دیگری از سخنانش، گفت: پس از پخش این فیلم و اتفاقاتی که افتاد، یک نفر تاجیکستانی به من گفت، کاری که شما با فیلم انجام دادید، ۳۰۰ هزار شهید و جانباز ما نتوانستند انجام دهند. شما حق ما را از یک ظالم گرفتید. خیلی لحظه عجیبی بود. این‌که یک فیلم ۳۰ دقیقه‌ای حق چند سال جنگ نابرابر تاجیکستان را بگیرد. پس از آن، دیگر ایستادن و تماشا کردن حوادثی که در اطرافم اتفاق می‌افتاد، برایم سخت بود.

برجی در بخش دیگری از سخنانش، گفت: خیلی شیرین است نتیجه کاری که انجام می‌دهید، برای سال‌ها بماند.

او سپس با بیان خاطره‌ای دیگر و اهدای ۷۵ اثرش به موزه «سارایوو» در بوسنی، اظهار کرد: من در این ۳۵ سال، آنچه را که می‌توانستم انجام دادم. اگر به گذشته بازگردم، باز همین کارها را انجام خواهم داد، زیرا هرچه را که در توان داشتم، گذاشتم و حتی یک سر سوزن هم کوتاه نیامدم.

وی ادامه داد: در این سال‌ها کاری کردم که فکر می‌کنم هر کس دیگری هم در کنار آوینی می‌ایستاد، شبیه من عمل می‌کرد.

این عکاس و مستندساز اظهار کرد: گاهی نمی‌دانم چرا باید در ۱۶ جنگ شرکت می‌کردم و به این نقطه می‌رسیدم؛ اما می‌دانم اربعین امسال باید کاری را انجام دهم که متعلق به اباعبدالله (ع) است. من خدا را به خون اباعبدالله قسم می‌دهم که هر کاری را تا به حال انجام داده‌ام، از من بپذیرد.

برجی با بیان این‌که من در برابر حق تسلیم هستم، افزود: من در مقابل عظمت و دفاع جانانه‌ای که حزب‌الله یا شیعیان در عراق انجام می‌دهند، فقیر و مستضعف هستم.

انتهای پیام