خسروی: تا خانه سینما قانونی نشود نمی توان انتظار حمایت داشت/ پس از بازگشایی خانه سینما اتفاق مثبتی برای معیشیت و کار سینماگران رخ نداده است

طراح چهره پردازی فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در قانون اساسی کشور صنوف جایگاهی ندارند و تنها سندیکاها هستند که قانون از آن ها حمایت می کند و از این رو جامعه اصناف سینمای ایران یا همان خانه سینما که سندیکا محسوب می شود قانونی نیست و نمی تواند از هیچ دستگاه و نهاد دولتی برای تأمین معیشت و رفاه زندگی افراد زیرمجموعه اش مطالبه گری کند.

وی ادامه داد: اینکه برخی از مدیران خانه سینما طی تمامی این سال ها آمده اند و مثلاً با یک بیمه خاص قرارداد امضا کرده و تنها برای یک سال اهالی خانه سینما را با هزینه شخصی شان بیمه تکمیلی کرده اند، درمانی موقت برای دردهای سینماگران محسوب می شود اما ما باید بدانیم و آگاه باشیم که این درمان های موقت هیچ عایدی مثبتی برای ما در پی ندارند و باید در پی آن باشیم تا درمانی قطعی برای مشکلات مان در نظر بگیریم و تنها چاره مان این است که به هر ترتیبی که می توانیم خانه سینما را قانونی کنیم تا هر وقت از هر نهادی که مطالبه حمایت از سینماگران را داریم به دلیل غیر قانونی بودن مان با مانع روبرو نشویم.

خسروی سپس با بیان اینکه طی ۳ سال گذشته که از بازگشایی خانه سینما می گذرد هیچ اتفاق مثبتی برای وضعیت معیشیتی و کاری سینماگران کشور رخ نداده اظهار داشت: ما همچنان در پی مبحث بسیار مهم تأمین امنیت شغلی و یا تأسیس صندوق بیمه بیکاری برای اهالی هنر هستیم اما متأسفانه تمامی این ها در حد وعده و حرف باقی مانده و اجرایی نشده است و سینماگران کشور همچنان از حقوق طبیعی خود مانند بیمه بیکاری و یا حقوق بازنشستگی محروم هستند.

طراح چهره پردازی فیلم سینمایی «عصر یخبندان» در خاتمه این گفتگو متذکر شد: من شخصاً وقتی که می بینم مدیران خانه سینما به دلیل غیرقانونی بودن این نهاد صنفی دست های شان بسته است از آن ها انتظار این را ندارم که برای سینماگران معجزه کنند و فقط خواهان آن هستم که به هر ترتیبی که ممکن است خانه سینما را قانونی کنند.

گفتنی است؛ سودابه خسروي در سال ۱۳۴۵ در اراک متولد شد و تحصيلات خود را در رشته عكاسی در دانشگاه تهران ادامه داد. سپس در آزمون ورودي حوزه ي هنري (رشته ي طراحی گريم) شركت كرد و پس از پذيرفته شدن در اين آزمون مشغول به تحصيل شد. پس از اتمام هر دو رشته به همراه جلال الدين معيريان مشغول به كار تدريس در كلاس هاي گريم ايشان شد و كار در سينما و تلويزيون را به عنوان مجري گريم آغاز كرد. از سال ۷۹ به عنوان مجري گريم سريال «قطار ابدی» و فيلم سينمايي «همسر دلخواه من»، با آقاي محتشم مشغول به كار شد و از سال ۷۹ به صورت مستقل شروع به كار در حيطه  سينما و تلويزيون كرد. «دختر»، «گیتا»، «وارونگی»، «یک دزدی عاشقانه»، «ارغوان»، «ناهید»، «تراژدی»، «زندگی جای دیگری است»، «طبقه حساس»، «مردن به وقت شهریور»، «قاعده تصادف»، «پارک وی»، «من همسرش هستم»، «آقا یوسف»، «سوت پایان»، «به همین سادگی»، «کاغذ بی خط»   و... از جمله آثاری است که وی طراحی چهره پردازی آن ها را بر عهده داشته است.