همای سعادت روی شانه های نقی!

بانی فیلم-گروه تلویزیون – زینب علیپور : شاید بهترین عنوانی که می توان برای ریما رامین فر در مجموعه های «پایتخت» به کار برد، همای مهربان، صبور و خانواده دوست است. ریما رامین فر بازیگر سریال هایی چون: چک برگشتی، من یک مستاجرم و توطئه فامیلی سال های بسیاری است که در تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت می کند. اما حضور در «پایتخت» و ایفای کاراکتر هما باعث شد که به بازیگر محبوبی تبدیل شود. چرا که در این سریال در کنار فیلمنامه و شخصیت پردازی های درستی که داشت، تجربه سال ها خاک صحنه خوردن در تئاتر به کمک رامین فر آمد و توانست نقش هما را برای مخاطب باور پذیر و دوست داشتنی کند. به گونه ای که مخاطب با این شخصت و اتفاقاتی که در طول داستان ها برای در هر فصل پیش می آید، همذات پنداری می کند. رامین فر که این روزها سخت مشغول بازی در فصل پنجم سریال «پایتخت» است، در گفت و گو با بانی فیلم از شخصیت هما و تجربیاتی که از این کار بدست آورده و فضای دوست داشتنی «پایتخت» گفت که در ادامه می خوانید:

 هما در فصل جدید سریال «پایتخت» دستخوش چه تغییراتی خواهد شد؟ – به هر حال هما در هر فصل این مجموعه تغییراتی در زندگی اش داشت. در فصل اول دانشجو شد، در فصل دوم شاغل شد و رستوران زد و بعد وارد شورای شهر شد. در فصل جدید هم آنطور که در فیلمنامه نوشته شده است، بیشتر درگیر خانواده می شود. البته بهتر است خیلی در این زمینه صحبت نکنیم تا در زمان پخش برای مخاطبان سریال جذابیت کار حفظ شود. اما در کل «پایتخت ۵» داستان خودش را دارد و تنها می‌توانم بگویم کاراکترها بر اساس ماجراهایی که برایشان رخ می‌دهد، دچار تغییراتی می‌شوند. هر کاراکتر بر اساس موقعیتی که در آن قرار می‌گیرد تغییر می‌کند. اما مگر یک شخصیت در طول زندگی اش چقدر می تواند تغییر کند که این اتفاق برای هما هم بیفتد؟ مهم این است که در هر فصل ما بتوانیم درگیر ماجراهای جذاب بشویم.  تا اینجای کار که در جریان فیلمنامه قرار گرفته اید، فکر می کنید این فصل هم برای مخاطب جذاب باشد؟ – امیدوارم اتفاقی که در فصل های قبلی برای این سریال افتاد، باز هم تکرار شود و مردم سریال را دوست داشته باشند. گرچه با توجه به فیلمنامه ای که در دست داریم، فکر می کنم سریال جذاب تر از سری های قبل باشد و البته برای ما سخت تر هم هست.  شما هم که اصولا از کارهای سخت استقبال می کنید؟ – برای من خیلی مهم است که درفیلمنامه شخصیت پردازی به گونه ای باشد که من را به چالش بکشد و در بازی هم به گونه ای بتوانم از عهده آن بربیایم که آن را از نقش یک زن خانه دار ساده به یک نقش جذاب تبدیل کنم. همیشه این گونه کارها من را جذب کرده است.  که این قضیه در ابتدا در فیلمنامه شکل می گیرد و از این نظر می توان تفاوتی بین فیلمنامه ضعیف و فیلمنامه محکم و قوی قائل شد؟ – بله به فیلمنامه و شخصیت پردازی توسط نویسنده برمی گردد. بنابراین همه چیز به پرداخت درست شخصیت ها برمی گردد.  به نظر می رسد که شخصیت هما به نوعی به الگو تبدیل شده است. الگو معرفی کردن او از ابتدا مدنظر بود و یا به تدریج در داستان و در فصل های مختلف این اتفاق برای هما افتاد؟ – زمانی که برای «پایتخت ۱» این نقش طراحی می‌شد، ما به این موضوع فکر نمی‌کردیم. اما پارامترهایی برای آن درنظر گرفته و در متن و بازی لحاظ می‌شد. هما به کلی زنی صبور، با گذشت و عاشق است و من آنچه را که در متن بود دو چندان کردم. از روز اول محسن تنابنده به من می‌گفت این شخصیت همای سعادتی است که روی شانه نقی نشسته است. با این پیش‌فرض شخصیت هما در هر فصل نوشته شد.  همین دقت نظر نویسنده و بازی خوب شما و کارگردانی سیروس مقدم باعث شده که همه چیز دست به دست هم داده و همه شخصیت های فیلمنامه به خصوص هما برای مخاطب باور پذیر و ملموس باشد. – اصولا یکی از دلایل جذابیت این مجموعه برای مخاطب همین باور پذیری است. اینکه مردم رفتار هما با نقی و دخترانش را باور می کنند. نه فقط درباره هما که رابطه نقی با پدر و خواهرش و همه کاراکترهای این مجموعه برای مخاطب باورپذیر و ملموس است. می توان گفت همه چیز در این سریال خوب درآمده است. یعنی یک همدلی وجود دارد که باعث شده این تیم چند سال بتوانند کار کنند و مردم هم از دیدن سریال لذت ببرند. البته گاهی اوقات هم کار به قدری سخت است که همه از این موقعیت سخت احساس ترس می کنیم. اما انگیزه ای که برای ادامه کار در همه ما وجود دارد، باعث می شود که بتوانیم از پس سختی ها بربیاییم.  فکر می کنید تا چند سال این مجموعه بتواند ادامه پیدا کند؟ – شاید این آخری باشد و شاید هم باز بعد از مدتی دل همه تنگ شود و باز هم کار ادامه پیدا کند. هیچ چیزی صد در صد نیست.  با توجه به استقبال مخاطبان فکر می کنم حالا حالاها این مجموعه ادامه داشته باشد؟ – خداروشکر می کنم که مردم این سریال و شخصیت ها را دوست دارند و باور می کنند. شما نمی دانید که چقدر در این مدت سراغ «پایتخت» را از من و همکارانم گرفته اند. به نوعی منتظرند تا فصل جدید سریال ساخته و پخش شود.  و همین ماندگار شدن کار خیلی سختی است! – بله من بعد از این کار وقتی سر هر کار دیگری می روم، به نظرم آن کار خیلی راحت تر از «پایتخت» است. چون باید در هر سری از این مجموعه همه چیز به گونه ای باشد که برای مخاطب تکراری و یکنواخت نشود و همه چیز به روز باشد و حفظ کردن جذابیت کار خیلی کار سختی است.  با این حساب به عنوان یکی از اعضای این تیم فکر می کنید چه چیزی «پایتخت» را از سریال های دیگر متمایز می کند؟ – به هر حال این اتفاق در تلویزیون بی سابقه است که باید به فال نیک گرفت. اما چیزی که باعث شده به قول شما این سریال از بقیه سریال ها متمایز باشد، این است که مردم شخصیت های این سریال را از جنس خودشان می بینند و برایشان ملموس و باورپذیر است. در کنار آنها از مرحله نگارش تا ساخت بسیار به جزییات اهمیت داده می شود. یعنی بعضی وقت ها برای یک اتفاق خیلی کوچک زمان زیادی درگیر جزییات آن بشویم و در کنار همه این موارد، محسن تنابنده به عنوان نویسنده این کار هیچ محدودیتی در ذهنش قائل نمی شود. آنچه را که فکر می کند جذاب است، روی کاغذ می آورد و می نویسد. یعنی هیچ نگاه تولیدی به این کار نیست. سخت ترین و عجیب ترین رویدادها را می نویسد.  این طور که گفتید از صحبت های شما چنین استنباط می شود که فیلمنامه کامل است و نیازی به بداهه گویی نیست. با این حال چقدر بداهه گویی سر صحنه برای شما اتفاق می افتد؟ – معمولا همه چیز در دورخوانی اتفاق می افتد. یعنی اگر بداهه ای هم هست، در دورخوانی شکل می گیرد. ضمن اینکه زیاد هم تمرین می کنیم و از این رو دورخوانی در سریال ما بسیار مهم و مورد توجه است. چون همه چیز در دورخوانی و تمرین شکل می گیرد.  فارغ از سریال «پایتخت»، حضورتان در عرصه تصویر کمرنگ شده است. البته منظورم بازی در سریال است. دلیل خاصی دارد؟ – خب چند سال است که با این مجموعه روی آنتن هستم، فکر می کنم کافی است و مردم خسته می شوند «با خنده». اما اگر کار خوبی باشد حتما بازی می کنم. به همین دللی مدتی در سینما بیشتر کار کردم، چون پیشنهادهایی که در این زمینه بود، بیشتر من را تشویق به بازی کرد تا کارهایی که در تلویزیون پیشنهاد شد. وگرنه برای من تفاوتی بین مدیوم سینما و تلویزیون نیست و هیچ کدام در اولویتم نیست. مهم کار، فیلمنامه و نقشی است که پیشنهاد می شود. همانطور که اگر در تئاتر پیشنهاد جذابی داشته باشم، ممکن است بازی در یک سریال یا فیلم سینمایی را به خاطر آن تئاتر رد کنم. خود کار خیلی برای من مهم است، اینکه آن نقش من را به چالش بکشد.  همدلی و روابطی که بین کاراکترهای سریال «پایتخت» است، به نوعی می تواند مخاطب را جذب کرده و با زبان شیرین طنز بتواند مهمترین آموزه های اخلاقی را به مخاطب منتقل کند. به نظر شما چرا این اتفاق در سریال های دیگر کمتر می افتد؟ – من فکر می کنم این نکاتی که شما بیان کردید، به یک نبوغی نیاز دارد که بتواند پیام های اخلاقی را آنقدر در دل کار تنیده باشد که مخاطب به این فکر نکند که شما او را نصیحت و راهنمایی می کنی که این نکته را ما در کارهایمان کم داریم. بنابراین این نکات به نبوغی نیاز دارد که ما در این تیم داریم. اما در برخی کارها آنقدر پیام ها گل درشت است که مخاطب را پس می زند. نه فقط در تلویزیون که در سینما هم گاهی این اتفاق می افتد.  این نبوغی که شما بیان کردید صرفا در فیلمنامه شکل می گیرد؟ – به نظر من در فیلمنامه شکل می گیرد و در ادامه در اجرا بسیار باورپذیر اجرا می شود. مثل اتفاقی که برای پدر نقی می افتد و با وجود فراموشی که دارد، همه جا در کنار خانواده است. هیچ کسی هم فکر نمی کند که چطور ممکن است این اتفاق بیفتد.  و حتی در ارتباط با رابطه نقی و هما هم می توان در این زمینه مثال زد. نقی و هما با وجود همه مسائل و مشکلاتی که دارند، اما بسیار به هم وابسته هستند و همواره در کنار هم و این برای مخاطب خیلی باورپذیر است! – همین طور است. برای من که این کار زندگی موازی با زندگی خودم است و به نوعی جزیی از من و زندگی ام شده است و به هما حس نزدیکی دارم. چون مگر چند بار در زندگی اتفاق می افتد که با یک شخصیت سال ها زندگی کنی.همین باعث می شود که در وجود تو آن شخصیت عجین شود. خیلی طبیعی است که من هم به هما این حس را داشته باشم. سارا و نیکا را دوست داشته باشم و این گروه را خانواده خودم بدانم.

نوشته همای سعادت روی شانه های نقی! اولین بار در بانی‌فیلم پدیدار شد.