گورکن
(۱۳۶۳)گروهی از مردم شهر دزفول با اینکه شهر زیر حمله های هوایی موشکی نیروهای عراقی قرار دارد در شهر می مانند. اما آسید عبدی، گورکن شهر دزفول معتقد است که در شهر ماندن نشانه دیوانگی است. بالاخره وقتی داماد آسید عبدی در جبهه و دختر و نوه اش طی حملات موشکی در شهر شهید می شوند، او با شدت بیشتری مصمم می گردد که مردم را از شهر خارج کند، اما مردم با او موافق نیستند و شهر را ترک نمی کنند. آسید عبدی کم کم در کشاکش روبرویی با مردم و دیدن از خود گذشتگی آن ها، علت ماندگاری و انگیزه شان را کشف می کند. سرانجام وقتی آسید عبدی یقین پیدا می کند که ماندن آن هاچندان هم بی دلیل نیست، مورد اصابت یک موشک قرار می گیرد.
