عباس میرزایی: قضاوت کردن دغدغه اصلی من است و در «انزوا» هم این مبحث را به تصویر کشیدم/ آدم متفاوتی هستم

وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سال ها قبل یک سیناپس از احمد رفیع زاده خواندم که در آن قضاوت کردن آدم ها در مورد یکدیگر حرف اصلی را می زد؛ این موضوع مدت ها در فکر و ذهن من پرورش پیدا کرد و بعد از چند جلسه صحبت با وی به نتیجه رسیدیم که به صورت جداگانه مبادرت به نگارش فیلمنامه کنیم و بعد نوشته های مان را با یکدیگر تبادل کنیم تا به یک فیلمنامه واحد و مشترک برسیم.

عباس میرزایی ادامه داد: در ابتدا بخشی از فیلمنامه را رفیع زاده نوشت و بخش بعدی را من نوشتم و بارها و بارها فیلم را بازنویسی کردیم تا به یک فیلمنامه رسیدیم که مورد تأیید هر دوی ما بود؛ البته در این میان بارها فیلمنامه را به شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی فرستادیم که هر بار به دلیل ایراداتی که روی فیلمنامه می گرفتند مجبور به بازنویسی مجدد می شدیم و حدود یک سال و نیم درگیر بودیم تا سرانجام پروانه ساخت «انزوا» صادر شد.

این سینماگر جوان سپس با بیان اینکه «انزوا» یک اثر اجتماعی است که می تواند برای ساعتی مخاطبان را بر صندلی های سینما میخکوب کند اظهار داشت: امیدوارم بعد از اینکه ژانر فیلم اجتماعی عنوان می شود مخاطبان فکر نکنند که فیلم من شبیه به سینمای اصغر فرهادی است! ما باید در سینمای ایران به این نتیجه برسیم که سینمای اجتماعی تنها سینمای اصغر فرهادی نیست و هر فیلمسازی می تواند بر اساس تفکرات و ایده های خود مبادرت به تولید آثار اجتماعی در سینمای ایران بکند.

وی تصریح کرد: متأسفانه روندی عجیب درسینمای ما باب شده و برخی افراد به اشتباه تنها اصغر فرهادی را روایتگر و خالق سینمای اجتماعی می دانند این در حالی است که بسیاری از فیلمسازان هستند که از تقلید و کپی برداری بیزاند و دوست دارند ساختار و روایت خودشان را داشته باشند و خوشبختانه من هم فیلمسازی هستم که شیوه و ساختار و روایت خودم را دارم و در «انزوا» هم بر اساس همان شیوه همیشگی ام که در آثار کوتاه و مستندم بوده فیلمم را ساخته ام.

عباس میرزایی خاطرنشان کرد: «انزوا» فیلمی است که قرار است حالت های متفاوتی را برای مخاطبانش به وجود بیاورد؛ مخاطب با این فیلم می خندد، گریه می کند، شوکه می شود و ساختاری نو و بدیع را می بیند که تاکنون در هیچ یک از آثار سینمایی شاهد آن نبوده است و دلیل این امر هم آن است که من به عنوان فیلمساز «انزوا» آدم متفاوتی هستم!

این فیلمساز سپس در رابطه با داستان فیلمش گفت: زنی به اسم زهره به دلیل اینکه تحت تعقیب شخصی ناشناس قرار گرفته فرار می کند و در این فرار تصادف کرده و جان می سپارد؛ همسر وی که در زندان است به ضمانت رئیس زندان بعد از ۶ سال آزاد می شود تا بتواند مراسم تشییع جنازه همسرش را برگزار کند و از سوی دیگر برای بچه هایش سرپرست پیدا کند و بیرون آمدن او از زندان اتفاقات زیادی را در فیلم رقم می زند.

وی ادامه داد: نکته جالب توجه در رابطه با فیلمنامه «انزوا» این است که اگر همان مرگ ابتدای قصه را حذف کنیم دیگر فیلم به هیچ عنوان شروع نمی شود؛ همچنین فضاهای احساسی در این فیلم به شدت زیاد است اما هرگز «انزوا» به ورطه سانتی مانتالیسم سقوط نمی کند. همانطور که پیش از این اشاره کردم آنچه برای من حائز اهمیت است مبحث قضاوت است. در این فیلم آدم ها از ابتدا تا انتها یکدیگر را قضاوت می کنند و این قضاوت کردن ها است که باعث زندان رفتن مرد، مرگ زن و... می شود.

عباس میرزایی در پاسخ به این سوأل که آیا قصد داشتید با ساخت این فیلم به مخاطب این آموزش را بدهید که قضاوت کردن در مورد دیگران عملی ناپسند است اظهار داشت: من هرگز خودم را در آن حد و اندازه نمی دانم که بخواهم به مردم نکته ای را آموزش بدهم و به این باور دارم که همه مردم همه چیز را می دانند اما یادشان می رود! مردم در واقع آنقدر در زندگی شان دچار روزمره گی و روز مرگی می شوند که همه چیز را فراموش می کنند؛ اما هیچ انسانی در دنیا نیست که خوب و بد را از یکدیگر تشخیص ندهد. من در «انزوا» تلاش مردم مخاطب را با خود درگیر کنم که دیگران را قضاوت نکند اما این حق را هم برای هر شخصی قائلم که بخواهد دست به قضاوت دیگران بزند!

وی افزود: من هم به عنوان یک کارگردان چون جای دوربین را تعریف کرده ام در فیلمم قضاوت می کنم؛ اما همیشه سعی می کنم خودم باشم تا همه بدانند که این نتیجه قضاوت من بوده است. من به اندازه سواد و تجربه خودم فیلم ساختم و در هر صورت هم از ماحصل کار راضی هستم.

عباس میرزایی در پاسخ به این سوأل که بیشتر در فیلمنامه قضاوت داشتید یا کارگردانی اظهار داشت: در هر دو؛ من به عنوان کارگردان در این فیلم ۳۶۰ درجه زاویه دوربین تعریف کرده ام و آن جزئیات در عمق فیلم من و قضاوت من تأثیر می گذارد. من تمام تلاش خودم را به کار بستم تا مخاطب بتواند فیلمم را باور کند چرا که اعتقاد دارم اگر مخاطب فیلمی را باور کند آن فیلم موفق است و در غیر این صورت هرگز موفق نخواهد بود. به عنوان مثال من فیلم «بی پولی» حمید نعمت الله را باور کردم و زمانی که فیلم را تماشا می کردم خودم را در کنار کاراکترهای آن فیلم می دیدم و این نشان از موفقیت این فیلم دارد.

گفتنی است؛ امیرعلی دانایی، نادر فلاح، علی استادی، سیامک صفری، بهنوش بختیاری، اندیشه فولادوند، شقایق فراهانی، جمشید هاشم پور، همایون ارشادی، مهران رجبی، لیندا کیانی، امید روحانی، وحید نفر و لعیا عباس میرزایی در فیلم سینمایی «انزوا» به ایفای نقش پرداخته اند.

در خلاصه داستان «انزوا» به قلم احمد رفیع زاده و مرتضی علی عباس میرزایی آمده است: زهره در راه منزل احساس می کند کسی او را تعقیب می کند. او فرار می کند و همین عامل باعث می شود تا او در یک سانحه تصادف فوت کند. پروز همسر زهره بعد از ۶ سال، برای اولین بار، با ضمانت رییس زندان به مدت ۷۲ ساعت به مرخصی می رود تا زهره را دفن کرده و در مراسمش شرکت کند، اما او دغدغه اش چیز دیگری است ...

عوامل فیلم سینمایی «انزوا» عبارتند از تهیه کننده و مدیر تولید: پیمان جعفری، مجری طرح: علی بیات، دستیار تولید: سهراب دادگستر، مدیر تدارکات: عطاالله مقدسی، دستیار تدارکات: ماشالله ملکی، امور مالی: ابراهیم تفرشی، نویسندگان: احمد رفیع زاده، مرتضی علی عباس میرزایی، کارگردان: مرتضی علی عباس میرزایی، مشاور کارگردان: محمدعلی باشه آهنگر، محمدحسین فرج، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: ولی اویسی، گروه کارگردانی: شایان غلامی، ‌علی نصیر، منشی صحنه: گل کوشان، فیلمبردار: مهدی ایل بیگی، طراح نور و دستیار اول فیلمبردار: مصطفی بافرونی، دستیاران: فرشاد شاه حسینی، سیدمحمد حسینی، حسینعلی داودی، علیرضا انتظاری، رضا حلوایی، تدوین: لعیا عباس میرزایی، طراحی و ترکیب صدا: سیدعلیرضا علویان، جلوه های ویژه بصری: رویا قدیمی، طراح گریم: مهرداد میرکیانی، مجریان گریم: هاشم فغانی، لیلا شنگله، طراح صحنه و لباس: پیام حسین سوری، مدیر صحنه: علی بحری، ‌دستیار لباس: پگاه حافظ، دستیار صحنه: محمد چاردولی، صدابردار: نظام الدین کیایی، دستیار صدا: محسن رفیعی، اصلاح رنگ دیجیتال: هوتن حق شناس در شرکت پیشگامان سینمای آریا، مدیر تبلیغات و فیلم پشت صحنه: علی فرآورده، فیلمبردار پشت صحنه: عارف اسماعیلی، عکاس: رسول صفی زاده و مشاور رسانه ای: احسان عباسی.