بهبود اوضاع رفاهی بدنه صنف سینما؛ شاید در رویا!/ تردید ایوبی از کجا نشات گرفته؟

اگر تا ماههای قبل مرتب سعی می شد از فعالیتهای روسای خانه سینما برای حل مشکلات صنفی بدنه سینما و بخصوص مشکل بیمه سخن گفته شود اما تازه ترین نشست معاون اصناف این نهاد حکایت از آن داشت که روسا هم ابایی ندارند از اینکه وظیفه خود را چیزی جز حل مشکلات صنفی بدانند.

وقتی ناصر عنصری معاون اصناف خانه سینما تاکید می کند بر اینکه مشکل بیمه تامین اجتماعی در عین اهمیت، ربطی به خانه سینما ندارد یعنی دیگر پرده پوشی ها کنار رفته و هیات رییسه خانه سینما می خواهد آب پاکی را روی دست بدنه سینما بریزد.
وقتی همین معاون صنف در جایی از این می گوید که برای تامین بودجه بیمه تکمیلی اعضای خانه سینما بودجه ای ۳ میلیاردی نیاز داشته اند و در جایی دیگر از اینکه رییس سازمان سینمایی در تخصیص بودجه تردید داشته اند ردیفی از علامت سوال است که جلوی دیدگان بدنه رنجور سینما نقش می بندد.

*هدف فراموش شده خانه سینما

اولین پرسش شانه خالی کردن خانه سینما از تعهداتش درباره بیمه اعضا است؛ سه دهه قبل وقتی خانه سینما تاسیس شد هدفگذاریش حل مشکلات رفاهی و معیشتی بدنه صنف بود و در همه این سالها مرتب از تلاش برای ارتقای جایگاه منزلتی سینماگران سخن گفته می شد. چطور است حالا هیات مدیره خانه سینما به جایی رسیده که معاون اصنافش به صراحت اساس تشکیل گیری این نهاد را زیر سوال برده و می گوید حل مشکل بیمه تامین اجتماعی ربطی به خانه سینما ندارد؟

*کاش نیمی از ۶ میلیارد آن جشنواره جهانی صرف بیمه می شد!

پرسش بعدی درباره دشواری فراهم کردن ۳ میلیارد برای بیمه تکمیلی بدنه صنف است. چطور می شود در سینمایی که سالانه ده ها میلیارد بودجه دولتی صرف تولید آثاری میشود که در گیشه یک ششم هزینه تولید هم بازگشت سرمایه ندارند ۳ میلیارد بودجه برای بیمه تکمیلی که ابتدایی ترین حق صنفی بدنه سینماست وجود نداشته باشد؟
همین چندی قبل جشنواره ای در نام "جهانی" و در حقیقت "محلی" در تهران برگزار شد؛ جشنواره ای که ۶ میلیارد پول ناقابل دولت هزینه برگزاری آن در سالنهای بی مخاطب شد. چطور می شود به توجیه صرف ۶ میلیارد در ۶ روز برای برگزاری جشنواره ای در سالنهای خالی پرداخت در شرایطی که بدنه سینما لنگ ۳ میلیارد برای بیمه تکمیلی اعضایش برای ۳۶۵ روز سال است؟ جالب است که دبیر آن جشنواره، مدیرعامل همین نهادی است که از بیمه اعضایش عاجز مانده! و اغلب اعضای تیم ۲۷ نفره مدیران و معاونان و مشاوران آن جشنواره هم سالهاست حلقه های بالادستی این نهاد را به خود اختصاص داده اند.
 نگران کننده آن که هم آن دبیر و هم این تیم ۲۷ نفره، آن بریز و بپاشها را در جشنواره کردند و یک نفرشان معترض نشد که چرا بجای این اتلاف منابع یک بار برای همیشه مشکل بیمه بدنه صنف را حل نمی کنید؟

*تردید ایوبی از کجا نشات گرفته؟

پرسش بعدی از منظر تردیدی صادر میشود که رییس سازمان سینمایی در تخصیص بودجه برای بیمه داشته است. این تردید از کجا نشات گرفته؟ آیا رییس سازمان سینمایی به اهمیت بیمه صنف پی نبرده؟ یا آن که تردید دارد نکند بودجه پرداختی به درستی هزینه نشود؟
بعید است رییس سازمان سینمایی که تلاشهایی هرچند ناموفق برای راه اندازی کمیته ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران داشت به دنبال حل مشکل بیمه سینماگران نبوده باشد پس احتمالا فرض دوم محتمل تر است یعنی سازمان سینمایی واهمه این را دارد که بودجه ای که در اختیار خانه سینما قرار می گیرد صرف رفع مشکلات بیمه ای نشود. این فرض هم پرسشی دیگر را به دنبال دارد و آن هم اینکه در همه این سالها چه روندی در حلقه بالادستی خانه سینما پی گرفته شده که به بروز چنین تردیدی در ذهن رییس سینما منجر شده است؟