یک هنرمند تئاتر: با خبر درگذشت صادق صفایی سنکوپ کردیم

این خبر برای ما مثل یک سنگکوب بود، از شب گذشته تا به حال گیج و منگ هستیم و هنوز نمی‌توانیم خود را پیدا کنیم، درگذشت صادق برای ما شوک بزرگی بود. هوشنگ هیهاوند، هنرمند تئاتر که از دهه شصت با صادق صفایی دوستی و همکاری داشته است، در گپ و گفتی کوتاه با ایسنا روزهای خوش رفاقت‌شان را یادآوری می‌کند و شگفتی و تاسف خود را از درگذشت این هنرمند بیان می‌کند. او می گوید: صادق صفایی در انتخاب کار بسیار سختگیر بود. در زمینه محتوای کار، گروه سازنده و هدف آن گروه از ساخت اثر هنری بسیار دقیق و سختگیر بود. اگر این همه سختگیری نداشت، جایگاهی بیش از آنچه امروز دارد، از آن خود می‌ساخت چون ظرفیت هنری او بارها بیش از این بود. او ادامه می‌دهد: اما در مقابل، در زمینه انتخاب دوست، بسیار آسان‌گیر و مردم‌دار بود و به همین دلیل در جامعه هنری بویژه در میان بچه‌های تئاتر و سینما دوستان بسیاری داشت. هیاهوند از بی‌قراری صادق صفایی به عنوان یکی دیگر از ویژگی‌های او سخن می‌گوید و اضافه می‌کند: یکی از فعال‌ترین‌ها بود و هرگز آرام و قرار نداشت و ما همیشه از این همه بی‌تابی‌اش می‌ترسیدیم و در نهایت با همین بی‌تابی بود که تحمل ماندن در این دنیا را از دست داد. این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر از ماجرایی عجیب هم سخن می‌گوید؛ اینکه حدود ده سال پیش نیز صادق صفایی دچار ایست قلبی می‌شود. او یادآوری می‌کند: قلب صادق ده سال پیش هم به طور کامل ایستاد ولی پزشکان او را احیا کردند و دوباره به زندگی بازگشت. گویا قسمت بود در این مقطع و در این هیولا از دنیا برود. هیهاوند ادامه می‌دهد: گاهی بعد از درگذشت بعضی افراد می‌گوییم، خدا را شکر که از رنج زندگی رها شد ولی در مورد مرگ‌هایی مانند صادق جز شوکه شدن و گفتن یک آخ از ته دل، نمی‌توان چیزی گفت. این فعال تئاتری خاطرنشان می‌کند: از سال ۶۶ با صادق دوست بودم. در بعضی از نمایش‌هایش بازی کردم و در بعضی کارهای دیگر با او همبازی بوده‌ام. گاهی متنی از او کارگردانی کردم و گاهی هم او در نمایشی از من بازی کرده است و حالا نمی‌توانم باور کنم که دیگر او را نخواهیم دید. هیهاوند با اشاره به دغدغه صادق صفایی درباره فعالیت‌های دانشگاهی و نگرانی‌هایی که برای دانشجویانش داشته است، ادامه می‌دهد: نگرانی او در مورد واکسینه کردن دانشجویان بود. او این چنین دغدغه‌هایی داشت و حالا درگذشت او را به جامعه هنری بویژه فعالان تئاتر و سینما و تئاتری‌های دهه شصت تسلیت می‌گویم. او با رفتن خود بدجوری همه ما را گیج و منگ کرد، آن هم در این روزهای سخت. صادق صفایی بازیگر، کارگردان، نمایشنامه‌نویس و استاد دانشگاه متولد ۱۳۴۰ بود که شب گذشته ۵ شهریور ماه، بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت. او در نمایش‌هایی چون «پریشان در باد» به کارگردانی فرشاد فرشته حکمت، «دایره گچی قفقازی» به کارگردانی حمید سمندریان، «مرغ دریایی» به کارگردانی هما روستا و … به عنوان بازیگر حضور داشته است و همچنین نمایش های همچون «مرگ»، «پلیکان سبز»، «در جامعه مردگان» و «همچون انتظار الکترا» را در مقام کارگردان در تئاتر مولوی به روی صحنه برده است. صفایی در تعداد قابل توجهی از فیلم‌هایی سینمایی از جمله «از کرخه تا راین»، «آژانس شیشه ای»، «من و زیبا»، «سفر سرخ»، «خوابگاه دختران» و … نیز ایفای نقش کرده است و برای فیلم «از کرخه تا راین» موفق به کسب سیمرغ بازیگر مرد مکمل از جشنواره فیلم فجر شده بود.