فیلم‌های ما در وهله اول باید مخاطب خودش را در کشور داشته باشد بعد قدم‌های دیگر را بردارد

به گزارش سینماپرس، بهبود زیرساخت‌های سینمایی برای داشتن سینمایی پررونق، مخاطب‌پسند و مردمی یکی از شروط اصلی و مهمی است که مدیریت توانمند یک نظام فرهنگی و سینمایی لازم دارد.

در تمام دنیا برای پیشرو بودن یک مجموعه تحت نظر مدیریت، هرازچند گاهی بررسی‌های دوره‌ای و بازبینی فضا انجام و در این زمینه نظرات و دیدگاه‌های کارشناسان و صاحب‌نظران پرسیده می‌شود.

سینمای سال آینده کشور ما بعد از یک سال وقفه در اکران و موانع بسیار بر سر راه تولید، همزمان شده است با تغییر دولت و بر سر کار آمدن مدیران جدید کشور.  بنابراین توجه مدیر آینده سینمای کشور برای قدرت‌بخشی به سینما و بازگرداندن مخاطب نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و جامعی است که بتواند سینما را در عرض مدت کوتاهی دوباره سر پا کند. قبل‌تر در پرونده سینمای ۱۴۰۰ ایران، مطالبی را در خصوص لازم و ابعاد بهبود سینمای سال آینده عنوان کرده‌ایم که بزودی شاهد مطالب دیگر نیز خواهیم بود.

مجتبی فرآورده در این خصوص بیان کرد: سینمای ما برای تحول، به تغییر در ساختار خود نیاز دارد. سینمای ایران نمی‌تواند با قوانین ۴۰ سال پیش اداره شود اما هنوز بسیاری از قوانین تولید و اکران آن مبتنی بر قوانین سنتی و قدیمی است. امروز در کنار سینما ما نمایش خانگی و تلویزیون را داریم که این سه در رقابت با یکدیگرند و همین ضرورت بازبینی در قوانین را ایجاد می‌کند.

اولین نکته از تغییرات ساختاری سینمای کشور ما این باید باشد که بداند برای چه مختصات جغرافیایی و چه مخاطبی فیلم می‌سازد. جغرافیای بومی کشور ما باید در سینما لحاظ شود که در حال حاضر بسیار کمرنگ است. اینکه سینمای ما بداند برای مخاطبین این ملّت و با این زبان و فرهنگ و عقاید فیلم بسازد مهم است. کشور ما کشوری با فرهنگ و زبان خاص خود است و باید براساس آن فیلم بسازد و این عنصر مهم را فراموش نکند. به نظر من وقتی فروش فیلم‌هایمان در سینمای خودمان کافی نیست و مخاطبش را تا حدودی از دست داده است،   فکر کردن درباره بازارهای جهانی اشتباه است. فیلم‌های ما در وهله اول باید مخاطب خودش را در کشور داشته باشد بعد قدم‌های دیگر را بردارد.

بیشتر فیلم‌های کشور ما به اقلیتی پرداخته است که معضل عمومی جامعه را در بر ندارد و نگاهش تک بعدی است. این مسئله باید در سینمای آتی ما تغییر و مخاطب خودش را در کشور وسیع‌تر کند و تنها به بخشی از جامعه که با مسائلی دیگر است توجه نکند.

وی در ادمه با اشاره به اهمیت بالای مسئله بودجه سینمایی کشور خاطرنشان ساخت: تغییر در ساختار سینمایی کشور لاجرم توجه به بودجه را هم می‌طلبد اما بررسی بودجه بدون توجه به ساختار جدید نمی‌تواند صورت بگیرد. متأسفانه ساختار سینمایی و فرهنگی کشور بیمار شده است و کمتر توجهی به آن می‌شود. بنابراین باید قبل از هرچیزی ساختار سینمایی کشور ما تغییر و تحول پیدا کند و بتوان برای آن بودجه اختصاص داد و برنامه‌ریزی فرهنگی کرد.
ما باید ببینیم کدام از بخش‌های مدیریت سینمایی کشور ما ضعیف و کدام قوی است. متأسفانه در سینمای کشور ما بخش‌های قوی را به جای آنکه قوی نگه داریم ضعیف می‌کنیم و فکری برای بخش‌های ضعیف سینما نمی‌کنیم.  تمام این موارد باید متناسب با شرایط روز تعریفشود.

تمام این موارد باید در تغییر ساختار سینمایی کشور لحاظ شود.

این تهیه‌کننده سینما در بخش دیگری از صحبت‌های خود عنوان کرد که اشکال دیگر کار ما این است که نمی‌دانیم چیزی را که می‌سازیم برای چه کسی و چه بخشی تولید می‌کنیم! ساختار سینمای ما مختصات ندارد و باری به هرجهت شده است و به تعداد تمام نفرات در کشور هم تعریف اساسی دارد!

وی اضافه کرد: طبعاً سینما در سال جاری نتوانست آنچه که باید باشد را به منصه ظهور برساند، اما همین که چرخ سینما می‌چرخید جای امیدواری بود. چون تعداد زیادی از این مردم از مسیر سینما ارتزاق می‌کنند. اینکه چرخه تولید متوقف نشد و با وجود دست‌اندازهایی کار کرد،  جای شکرش باقی بود.

او در پاسخ به سؤال تسنیم مبنی بر اینکه باتوجه به ساخت فیلم‌های متفاوت در جشنواره امسال، آیا سال آتی نیز شاهد جریان ساخت فیلم‌های مخاطب‌پسند خواهیم بود،   جواب داد: این تصور غلط است که بر فرض که امسال ۱۶ فیلم خوب در سینما داشتیم و می‌تواند سال آینده را از نظر فروش و اکران قدرت ببخشد، تضمینی وجود داشته باشد که سال بعد هم این اتفاق قرار است رخ دهد.