سیاه نمایی در فیلم «صداهای خاموش» بسیار کمتر از«متری شیش و نیم» است/ پس از چهار سال اکران نمی گیرد

به گزارش سینماپرس، سهی بانو ذوالقدر کارگردان فیلم «صداهای خاموش»، درباره آخرین وضعیت اکران این اثر باشگاه خبرنگاران جوان گفت: پس از حدود چهار سال که از تولید این فیلم می گذرد و با شرایط نامناسب اکرانی که جلوی پای ما گذاشتند از نمایش آن صرفه نظر کردم و تصمیم دارم ازطرق دیگری به مخاطبان ارائه بدهم.

او افزود : در سینمای هنر و تجربه به ما گفتند بازیگر و عوامل و فرمت سینمای بدنه دارید آن جا اکران کنید سینمای بدنه گفت فیلمت را با هزینه کم تولید کردی چرا می خواهید این جا اکران کنید بروید و اکران هنر و تجربه را بگیرید، از پاسکاری های فراوان برای اکران فیلم خسته شده ام.

این کارگردان ادامه داد : از سویی آنقدر اصلاحیه به فیلم خورد که زمانش به ۷۶ دقیقه رسید در صورتی که تمام اصلاحیه ها را زمان دریافت پروانه ساخت اعمال کرده بودم.

او گفت : جالب و قابل تامل اینجاست اصلاحیه هایی که به فیلم های مورد حمایت دولت خورده می شود و بسیار بیشتر است اعمال نمی شود اما کمترین اصلاحیه به فیلم های بخش خصوصی و مستقل را فورا اعمال می کنند، جای سوال است اگر قانونی وجود دارد برای همه باید یکسان باشد چرا فرق می گذارید!؟

ذوالقدر درباره موضوع فیلمش گفت :فیلم من درباره زنان سرپرست خانواده، اقامت نداشتن پناهنده های افغان و مصرف شیشه و مواد صنعتی در سطح شهر است و در نهایت می گویم اگر به هم توجه کنیم می توانیم جامعه بهتری داشته باشیم و امیدارانه تمامش می کنم.

او ادامه داد : اما فیلمی مانند «متری شیش و نیم» صحنه هایی دارد که درشت نمایی و سیاه نمایی در آن به وضوح و کامل دیده می شود و آن هم به موضوع مواد صنعتی می پردازد و فلاکت آدم ها را نشان می دهد، امیدوارانه هم تمام نمی شود اما اکران خوب و جوایز متعدد می گیرد و به شدت حمایت می شود ولی فیلم «صداهای خاموش» که بسیار کمتر از این اثر آن هم نه اینقدر گل درشت، این موضوعات را روایت می کند متهم به سیاه نمایی شده و پس از چهار سال اکران نمی گیرد.

ذوالقدر گفت : دو انتخاب برای افراد مانند من و فیلم هایمان وجود دارد یا اینکه به چیزی که می گویند تن در داد تا همانطور که می خواهند اکران کنند یا باید بی خیال اکران شد و تمام زحمات گروهی چند ده نفره را راحت به باد داد.

این کارگردان ادامه داد: در همه جای دنیا سینما صنعت است و پول در آن حرف اول را می زند اما جا برای فیلم های کم هزینه و پرهزینه است ولی در ایران وقتی پشت فیلمی سرمایه و حمایت است راهش هموارتر خواهد بود و اگر فیلمی این ها را نداشته باشد اجازه قدم برداشتن ندارد.