بخشی از «یادم تو رو فراموش» بازسازی واقعیت است/ خلوت عاشقانه

 به گزارش سینماخبر، فیلم سینمایی «یادم تو رو فراموش» به کارگردانی علی عطشانی در بخش چشم انداز سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فیلم برگرفته از پرونده شهلا جاهد که در سال ۱۳۸۹ به جرم قتل همسر ناصر محمدخانی فوتبالیست اعدام شد، ساخته شده است. در این فیلم بازیگرانی چون حسین یاری، آزاده مهدیزاده، میترا حجار، ماه چهره خلیلی، مازیار فلاحی، خشایار راد و بیتا عطشانی حضور دارند.

میترا حجار در نقش شهلا جاهد و حسین یاری در نقش ناصر محمدخانی در «یادم تو رو فراموش» بازی کرده اند.

علی عطشانی کارگردان این فیلم سینمایی معتقد است، «یادم تو رو فراموش» فیلمی از خلوت های دو نفره است، فیلمی عاشقانه که بخشی از سکانس های آن برگرفته از تصاویر مستند از رابطه شهلا جاهد و ناصر محمدخانی است.

با ما در این مصاحبه همراه باشید:

*«یادم تو رو فراموش» برگرفته از پرونده جنایی شهلا جاهد است که در دورانی افکار عمومی را به سمت خود جذب کرد. ساخت چنین فیلمی می تواند ریسک های بسیاری به همراه داشته باشد. چه چیز باعث شد تا فیلمی با چنین موضوعی جلوی دوربین ببرید؟

-پیش از هر چیز باید بگویم که فیلمنامه «یادم تو رو فراموش» را کاملا اتفاقی خواندم. بعد از چند فیلمی که ساخته بودم، به دنبال ساخت یک فیلم عاشقانه بودم اما با توجه به محدودیت هایی که برای ساخت یک فیلم عاشقانه در سینمای ایران داریم، پیدا کردن یک فیلمنامه عاشقانه که هم جذابیت برای مخاطب داشته باشد و هم بتواند حس های عاشقانه را از آن درآورم بسیار سخت بود. همیشه در ذهنم به این فکر می کردم که نکند عاشقانه ای که به سمت آن می روم تبدیل به مثلث های عشقی شود که در سینمای ایران ساخته می شود و می خواستم فیلم از چنین سطحی خارج شده و به سمت رابطه عاشقانه دو انسان برود.

در مقطعی هم شنیدم که گفته شده است از این داستان نباید فیلمی ساخته شود اما من کاملا قانونی فیلم را ساختم. دوم اینکه بیشتر تاکید ما در فیلم نشان دادن یک رابطه عاشقانه است. به همین دلیل ساخت فیلم را با ریسک بالایی همراه می کرد و در نهایت این فیلم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بالای ۱۸ سال امکان نمایش دارد.

مساله مهم این است که همه ما آدم ها به نحوی یک عشق خاص و متفاوت را در زندگی خود تجربه کرده ایم و به خوبی می توانیم خود را به خوبی جای شخصیت عاشق فیلم بگذاریم. در همین راستا جلسه ای با پیمان عباسی داشتم و کاملا اتفاقی برای من تعریف کرد که طرحی درباره زندگی شهلا جاهد و ناصر محمدخانی و اتفاقاتی که برای او رخ داده است، دارد. مدتی با عباسی صحبت کردم و متوجه شدم این داستان با توجه به جذابیت های فرامتنی که دارد می تواند همان داستانی باشد که من دنبال آن می گردم.

به هر حال مساله این است که مخاطبان سینما مدت ها است که یک فیلم عاشقانه خوب ندیده اند که البته باید بگویم سینماگران ما به دلیل بسته بودن دست شان در ساخت فیلم عاشقانه حق دارند که نتوانند یک اثر جذاب جلوی دوربین ببرند. البته منظور من از بسته بودن دست، خطوط قرمز نیست چرا که هیچ کدام از فیلمسازان نمی خواهند خطوط قرمز را رد کنند. اتفاقی که برای «یادم تو رو فراموش» رخ داد این بود که بعد از آن که پیمان عباسی فیلمنامه را به من داد، من چند مرتبه آن را بازنویسی کردم و سعی کردم لحظات عاشقانه بیشتری در آن داشته باشیم. البته من در داستان کلی تغییری ایجاد نکردم چراکه داستان کاملا واقعی بود. اما هدف من از ساخت فیلم در آوردن لحظه های عاشقانه بود. در نهایت می توانم بگویم که به دو دلیل ریسک ساخت این فیلم بالا است. اول اینکه داستان از یک پرونده قضایی گرفته شده است که باعث ایجاد حساسیت می شود. البته در مقطعی هم شنیدم که گفته شده است از این داستان نباید فیلمی ساخته شود اما من کاملا قانونی فیلم را ساختم. دوم اینکه بیشتر تاکید ما در فیلم نشان دادن یک رابطه عاشقانه است. به همین دلیل ساخت فیلم را با ریسک بالایی همراه می کرد و در نهایت این فیلم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بالای ۱۸ سال امکان نمایش دارد.

*برای نگارش فیلمنامه به پرونده قضایی دسترسی داشتید؟

- برای نگارش و یا بازنویسی فیلمنامه به پرونده های قضایی دسترسی نداشتم، اما پیمان عباسی در زمانی که این پرونده در حال بررسی بود، همه را رصد کرده است و به خوبی به پرونده اشراف داشت. زمانی که من با پیمان عباسی به این توافق رسیدم که فیلمنامه را از او بگیرم، هر مستندی که درباره این پرونده ساخته شده بود، اخبار و گزارش هایی را که توسط برنامه ۲۰:۳۰ ساخته شده بود دیدم و با اطلاعات دقیق فیلمنامه را نوشتم. اما به صورت رسمی به پرونده های این جریان دستری نداشتیم.

*انتخاب بازیگران بر چه اساس صورت گرفت؟

عطشانی: انتخاب بازیگر برای این فیلم بسیار سخت بود، در فیلم های قبلی من بازیگران سرشناس بسیاری حضور داشتند. به این معتقدم هر فیلمی، فیلم یک چیز است. بعضی از فیلم ها، فیلم بازیگر است، یک سری از فیلم ها فیلم کارگردان است، بعضی از فیلم ها فیلم فیلمنامه است و «یادم تو رو فراموش» فیلم داستان و قصه است. زمانی که می خواستم برای این فیلم بازیگر انتخاب کنم، به این فکر کردم که از میان بازیگرانی که به آن ها فکر می کنم کدام یک می توانند نقش های مورد نظر را به خوبی ایفا کنند. البته باید این را هم بگویم سخت ترین نقش، نقش تیارا «شهلا جاهد» با بازی میترا حجار بود و فکر می کنم میترا حجار توانسته است، بعد از مدت ها یک نقش متفاوت را بازی کند. البته گزینه های مختلفی برای بازی در این نقش وجود داشت که در نهایت به میترا حجار رسیدم که این بازیگر نیز به خوبی برای فیلم و نقش خود انرژی گذاشت. حسین یاری نیز به واسطه چند کار اخیری که از او دیده بودم و استایلی که به کاراکتر فیلم می خورد و توانمندی های بازی که داشت، انتخاب کردم. البته در فیلمنامه یک خواننده سلبریتی طراحی شده بود که هیچ ربطی به داستان واقعی نداشت. برای نقش این خواننده می توانستم از یک بازیگر استفاده کنم اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که با توجه به اینکه «یادم تو رو فراموش» یک اثر دراماتیک است، اگر بتوانم از موسیقی و خواننده در این فیلم استفاده کنم، می تواند به بخش تراژیک داستان کمک کند. بعد از بررسی های متعدد از بین خواننده های پاپ، مازیار فلاحی ترانه های عاشقانه و غم انگیز می خواند و تجربه بازی هم داشت که در نهایت با او برای بازی در این نقش به توافق رسیدم. جالب این است که اولین قرار من با مازیار فلاحی، زمانی بود که داشتم فیلمنامه را بازنویسی می کردم و از ابتدا با این هنرمند در طول فیلم همراه بودم و وی قبل از پایان نگارش فیلمنامه ترانه های فیلم را نوشت، موسیقی را اتود زد و من به خوبی از موسیقی که وی ساخته بود برای فیلمبرداری صحنه های مختلف استفاده کردم. انتخاب ماهچهره خلیلی نیز به این دلیل بود که می خواستم بازیگری را برای این نقش انتخاب کنم که به یک زن خانه دار، دوست داشتنی و معصوم نزدیک باشد. در کل می توانم بگویم انتخاب هایی که برای فیلم صورت گرفته است، انتخاب های منطقی خوبی است.

بعضی از این روابط از آرشیوهایی که وجود داشت نوشته شده است. به عنوان مثال یک سری فیلم از رابطه شهلا جاهد و ناصر محمدخانی منتشر شده بود که در فیلم بازسازی شده است.

*هر چند قصه این فیلم برگرفته از یک پرونده واقعی است، اما یک سری اتفاق ها و یا شخصیت ها هستند که در داستان واقعی وجود نداشته است، ماننده حضور یک خواننده و یا باردار بودن ترانه با بازی ماهچهره خلیلی که در واقع نقش مرحوم بیتا سحرخیز را در این فیلم بازی می کند.

- در ابتدای تیتراژ این فیلم آمده است: «بر اساس یک داستان واقعی»، یعنی نمی گوییم این فیلم واقعی است بلکه براساس یک داستان واقعی است و این به آن معنا است که یک خط از یک ماجرای واقعی را می گیریم و در راستای داستان واقعی، یک سری وقایع را به آن اضافه و یا کم کنیم اما این وقایع هیچ تاثیری در روند واقعی رابطه زن و مرد داستان ندارد. به هر حال این فیلم یک اثر نمایشی است که نیازمند ایجاد جذابیت برای مخاطب است.

*سکانس هایی در فیلم آمده است، که بارها در پرونده اصلی و در دادگاه به آنها اشاره شده بود. چقدر این سکانس ها به صورت مستند و براساس واقعیت فیلمبرداری شده است؟

- ما در این فیلم سکانس های بسیاری داریم که براساس واقعیت فیلمبرداری شده است. به عنوان مثال تعدادی از سکانس هایی که بین دو شخصیت اصلی در خانه است، بازسازی اتفاقاتی بود که افتاده است. نوع رابطه دامون «ناصر محمدخانی» و تیارا بازسازی شده واقعیت است. این را تاکید می کنم که «یادم تو رو فراموش» فیلم خلوت بین دو نفر است و سعی کردم این خلوت ها را برای مخاطب دوست داشتنی درآورم. به هرحال رابطه بین دامون و ترانه و رابطه بین دامون و تینا براساس تحقیق از آدم های سوم و چهارم نوشته شده است. بعضی از این روابط از آرشیوهایی که وجود داشت نوشته شده است. به عنوان مثال یک سری فیلم از رابطه شهلا جاهد و ناصر محمدخانی منتشر شده بود که در فیلم بازسازی شده است.

*با توجه به واقعی بودن داستان این فیلم، فکر می کنید واکنش خانواده های این اتفاق به این فیلم چگونه است؟

- در سراسر دنیا براساس اتفاق های مهمی که در جامعه رخ می دهد، فیلم ساخته می شود. زمانی که یک فرد چهره مشهور در هر زمینه ای می شود، یک سری تفاوت ها با آدم های عادی دارد، به این فکر کنید که من اصلا این فیلم را نساخته ام، آیا کسی از این پرونده خبر ندارد؟ می توان گفت این پرونده ای است که تمام جامعه را درگیر خود کرده بود. این پرونده در جامعه عیان شده بود و من امروز آمده ام تا آن را به تصویر کشیده ام. فکر می کنم در جامعه امروز ما باید به با این مسائل راحت تر برخورد کنند. اینکه خانواده شهلا جاهد و یا خانواده سحرخیز و یا حتی ناصر محمدخانی چه واکنشی به این فیلم نشان دهند را نمی دانم، اما در طول ساخت این فیلم سعی کردم تا آن چیزی که بوده است را نشان دهیم. در این فیلم هیچگونه قضاوتی صورت نگرفته است.

*در این فیلم تنها به رابطه عاشقانه شهلا جاهد و ناصرمحمدخانی اشاره شده و هیچ اشاره به پرونده قتل صورت نگرفته است. دلیل این کار چه بود؟

- این فیلم یک برش عاشقانه میان دو نفر تا لحظه اعدام یکی از آنها بود، اینکه چرا به پرونده قتل اشاره نکرده ام، به دلیل علاقه شخصی خودم بود، چرا که دوست داشتم تنها رابطه عاشقانه این دو نفر را به تصویر کشم و این برش از زندگی این دو شخصیت برای من جذاب بود. من دنبال فیلمی بودم که لحظات عاشقانه خوبی را به تصویر کشم و دوست نداشتم وارد قضاوت در مورد پرونده شوم. البته می شود یک فیلم جنایی درباره این پرونده ساخته شود. «یادم تو رو فراموش» فیلمی درباره رابطه و عشق میان آدم ها است.

*میترا حجار در این فیلم در سکانس هایی احساس عاشقانه و عصبی خود را به خوبی نشان داده است، اما چرا این عشق باید به سمت یک حس هیستریک برود؟

- عشق زمینی مانند یک بمب اتمی است، می تواند یک کشور را ویران کند و یا می توان خالق چیزهای بسیاری شود. فاصله میان عشق و جنون یک موی بسیار نازک است. بین عشق و نفرت یک خط واقعی وجود دارد. تا یک جاییاز فیلم تیارا واقعا عاشق است و هیچ واکنش عصبی ندارد و تنها به دنبال نگه داشتن عشق خود است. یک جاهایی شاید گفت این شخصیت چقدر شیرین مغز است. این شخصیت زمانی که احساس می کند عشق خود را به زودی از دست می دهد، واکنش کاملا متفاوتی از خود نشان می دهد و برخوردهای متفاوتی از خود نشان می دهد. من فکر نمی کنم که تیارا واکنش عصبی نسبت به دامون و آدم های اطراف او دارد، بلکه هرکاری که انجام می دهد به این دلیل است که عشق خود را از دست ندهد.

مهر