انتقاد علیرضا عصار از استفاده از اثرش بر روی یک تبلیغ تلویزیونی

احساس می‌کند مسیرش را درست رفته و می‌گوید استقبال مخاطبانش خستگی او را در برده است؛ علیرضا عصار بر ایدئولوژی خود پایبند است، اما بدش نمی‌آید در موسیقی کارش، تغییراتی ایجاد کند.

به گزارش سینماسینما ،می‌گوید از هنر و موسیقی صحبت می‌کند و کاری به سیاست ندارد؛ معتقد است همه دیر یا زود از دوران اوج خود فاصله می‌گیرند و می‌گوید حتی «بنان» هم نمی‌توانست هر روز یک «الهه‌ ناز» بسازد و در اوج بماند! خبرنگار ایسنا با او گفت‌وگویی انجام داده که بخش‌هایی از آن را می‌خوانید.

‌شما در صحبت‌هایتان به بازه زمانی طولانی‌ای اشاره کردید که در ایران موسیقی پاپ تولید نمی‌شد؛ پس می‌توان گفت گوش موسیقایی مردم در این دوران خالی بوده است، اما درحال‌حاضر هر روز قطعات جدید با خواننده‌های جدید منتشر می‌شود؛ یعنی از این نظر اشباع شده‌ایم و گوش مردم پر شده است.
تولیدات موسیقی در همه‌جای دنیا زیاد است. به نظرم خود مردم باید آثار را از فیلتر رد کنند؛ نیازی نیست در این زمینه سیستم نظارتی وجود داشته باشد.درحال‌حاضر ارائه موسیقی از طریق اینترنت انجام می‌شود و سخت است میان این‌همه تولید، اثر خوب را پیدا کنید؛ شاید مخاطب به طور شانسی قطعه‌ای را بشنود یا آن‌قدر کار با اقبال عمومی مواجه شود که اثر به گوش او برسد. من می‌توانم ده‌ها اثر خوب را نام ببرم که شنیده نشده‌اند یا به اندازه کافی شنیده نمی‌شوند. شاید اگر کانال‌های رسمی موسیقی تولید شوند و آن کانال‌ها فیلتری برای ارائه کار خوب داشته باشند و آثار کم‌ارزش‌تر را پخش نکنند، آمار شنیده‌شدن کار خوب بالا می‌رود. این فیلتر باید معقول و با حضور موسیقی‌دان‌ها باشد که کیفیت ساخت و کیفیت ادبی کار را مورد بررسی قرار دهند، نه‌اینکه اثری را سانسور کنند.
‌خیلی از هم‌نسلان شما در موسیقی پاپ، دوره پرکاری را سپری کرده‌اند، اما پس از مدتی فعالیتشان کم‌فروغ شد و به گوشه رفتند. چرا این اتفاق رخ می‌دهد؟
این اتفاق در جهان نیز رخ می‌دهد و بسیاری از هنرمندان و خواننده‌ها، مدتی شنیده می‌شوند، بعدها فقط آثار خوبشان به شکل کلاسیک باقی می‌ماند. این موضوع عجیبی نیست؛ دیر و زود دارد، اما این اتفاق می‌افتد. اگر آثار یک هنرمند باکیفیت تولید شود، او می‌تواند مدت‌زمان بیشتری هم بماند؛ اما حتی مرحوم بنان هم نمی‌توانست هر روز یک «الهه ناز» بسازد و در اوج باشد. در ایران به دلیل اینکه کانال ارتباطی درستی بین خواننده و مخاطب برقرار نیست، این موضوع بیشتر اتفاق می‌افتد، البته الان با شبکه‌های اجتماعی وضعیت بهتر شده است.
‌شما با شهرداد روحانی آثار موفقی داشته‌اید؛ در گفت‌وگویی اعلام کرده بودید بار دیگر با این آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر در حال رایزنی هستید تا کار جدیدی تولید کنید. چه خبر از همکاری جدیدتان؟
ما در‌این‌باره با یکدیگر زیاد و مفصل صحبت کردیم و در برنامه‌مان هست یک کار مشترک دیگر انجام بدهیم. البته آقای روحانی در‌حال‌حاضر رهبر ارکستر سمفونیک تهران هستند و مشغله کاری او بیشتر شده است.
به‌عنوان شخصی که از دور به جشنواره موسیقی فجر نگاه می‌کند، فکر می‌کنید نقاط ضعف آن چیست و چگونه می‌تواند بهتر عمل کند؟
من اطلاعاتم درباره این رویداد کافی نیست؛ اما اگر هنرمندان بین‌المللی را به این رویداد اضافه کنند، بهتر می‌تواند باشد. کارشناسانی معتقدند، هیچ وقت جریان‌سازی از سوی این جشنواره وجود نداشته، از طرفی انتقادهای زیادی به بخش پاپ آن وارد است و می‌گویند به یک بخش کاملا تجاری تبدیل شده است.اینکه یک‌سری خواننده پاپیولار را که می‌توانند برای جشنواره درآمدزایی کنند، دعوت کنند، امری طبیعی است؛ اما در کنار این موضوع، جشنواره باید به جایی تبدیل شود که فرصت دیده‌شدن را در اختیار افراد با‌استعداد قرار بدهد یا پیش از آغاز آن داوری وجود داشته باشد که اجراهای خوب به جشنواره بیایند. اگر بتوان از پتانسیل جشنواره استفاده و جریان‌سازی کرد، بهتر است.
‌عملکرد صداوسیما را در حوزه موسیقی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
درباره تصویرهایی که روی آثار من قرار داده شده، هیچ ‌وقت با من صحبت نشده و درباره آنها اطلاعی نداشتم. این بخش شخصی من است. من چند کار اولم را به سفارش دفتر صداوسیما تولید کردم که متعلق به صداوسیماست. ضمن احترام برای تمام دوستانم که در صداوسیما کار می‌کنند، سیاست کلی آنها را درباره موسیقی دوست ندارم. یکی از دلایل عمده نرفتن من به تلویزیون در این‌ سال‌ها، همین بوده است. من کاری به سیاست‌گذاری کلی صداوسیما ندارم؛ اما درباره موسیقی این موضوع به همه ما مرتبط است. من برخورد عمومی صداوسیما را در این زمینه دوست ندارم. در اینکه ساز را در تلویزیون نشان نمی‌دهند، هیچ منطقی وجود ندارد. من اثری را خواندم و به تلویزیون بردم که بنا به هر دلیلی گفتند نمی‌توانیم آن را پخش کنیم و من قبول کردم. بعدها بدون اینکه من بدانم، موسیقی آن را روی یک تبلیغ تلویزیونی گذاشتند و پخش کردند.